Dwa oblicza

ll

Usiadłam na łóżku z laptopem. Zaczęłam oglądać film "Piła". Do drzwi dobiegało pukanie, podniosłam wzrok ku drzwiom i powiedziałam.
- Proszę! - drzwi się uchyliły i zobaczyłam dwóch chłopaków.
- Możemy? - zapytał blondyn.
- Tak, czegoś wam potrzeba? - weszli powoli do środka.
- Nie - powiedział jeszcze raz blondyn.
- Chcemy porozmawiać- odezwał się wreszcie brunet. Usiedli obok mnie, Jacob usiadł p mojej prawej stronie, a z drugiej Jasper. Na kolanach mam cały czas laptopa z filmem.
- Co ty tam oglądasz? - spytał się Jasper.
- O......piła! - podniósł głos uśmiechnięty Jacob. Pokiwałam twierdząco główką.
- Właśnie przed chwilą włączyłam- powiedziałam, zamknęłam laptop, ale nie wyłączyłam filmu.
-Myślałem że obejrzymy - jęczył brunet. Wstałam i Odłożyłam urządzenie na biurko. Oparłam się o nie, ich oczy paczały na mnie, westchnęłam ciężko i zaczęłam pytać.
- Dobra mam takie małe pytanko - ich wzroki spoczywały na mnie.
- Więc co chcesz wiedzieć? - spytał Jasper.
- Dlaczego ojciec dał mi obstawe? - mam przecież 17 lat, jestem duża żeby zostać na kilka dni sama.
- Dowiesz się w swoim czasie- powiedział moj tata. Skąd pojawił się tu i tak cicho, nie usłyszałam otwierających się drzwi.
-A dlaczego nie teraz? Czy coś przedemną ukrywasz? - spojrzałam w oczy ojca. Zmieniły barwę. Jak on to zrobił? Ma jeszcze jaśniejsze niż miał. W pokoju zapadła cisza.
- Twoje.... oczy ....- wyjąkałam. Jego oczy wróciły do normy.
- Neomi, dobrze się czujesz?- tata zapytał z troską.  Stałam jak posąg. Czyiś dotyk wyrwał mnie z transu. Spojżałam na niego , był to Jacob, jego oczy są tak przepiękne.
- Córciu, jutro rano mamy wyjazd , pamiętasz? - pokiwałam głową ze pamiętam. Tata wyszedł z pokoju z Jasperem, zostałam sama z brunetem. Słyszałam jego równy oddech.

Pov. Jacob
Od kiedy tu przyjechałem i zobaczyłem Neomi, coś poczułem. Jagby znał ją od zawsze, to jest trochę dziwne. Jej piękne niebieskie oczy, jak tysiąc oceanów zebranych razem. Co ja opowiadam. Musze coś zrobić ze sobą. O czym ja myślę? Dziewczyna patrzyła się na zamknięte drzwi. Nawet nie drgneła, ale się pomyliłem się trochę, że nic nie powie.
- Co tu się dzieje? Dlaczego rodzice kazali wam mnie pilnować? - zaczęły spływać jej łzy, szybko je wytarłem i wyszeptałem do niej .
- Wszystko będzie dobrze,  już nie płacz- po moich słowach przytuliła się do mnie .

Pov. Neomi
-Wszystko będzie dobrze, już nie płacz- po jego słowach przytuliłam się do niego. Przy nim czuje się bezpiecznie, niewiem co się ze mną dzieje. O czym ja myślę? Odezwałam się od niego i usiadłam na parapecie. Mam dość wysoki pokój na piętrze. Choć że mur zakrywa las, to widzę go. Jak patrze na kołyszące się drzewa , to mnie uspokaja.