De onechte tovenaar

Het visioen dat alles verandert

Saqir was in slaap gevallen achter zijn bureau. Het boek waar alles over de leerlingen in werd bijgehouden lag open voor hem. De pagina's van Simon waren druk beklad met allerlei opmerkingen. Hij was weg. Hij moest ook weg, maar niet zo, had Saqir gisteravond nog gedacht. Het was pas 2 avonden geleden dat Simon niet meer in de slaapzaal lag. Ze hadden Herald en de andere vrienden gevraagd of ze wisten waar hij heen was gegaan, maar ze hadden allemaal niets gezien. Dat leek hem sterk, maar hij had het gevoel dat het zo beter was. Elke leerkracht wist wel waar hij was en vond het goed zo Behalve hij en Fiducia. Fiducia wou persé dat Simon erbij was als de papieren van de verbanning werden getekend. Hij wou dat hij wist waar Simon was, of er echt geen kans meer was voor hem om zijn krachten te ontwikkelen. Voor zover bekend is was hij de laatste die de elementaire magie kon beheersen. Het was een grote dompel dat hij weggelopen was. Het licht van de dageraad viel door de grote ramen in het kantoor op het gezicht van Saqir. Saqir werd wakker en schrok toen hij zag dat het boek nog opengeslagen op zijn bureau lag. Hij bekeek zijn aantekeningen en legde het terug in de boekenkast. Hij deed één van zijn speciale gewaden aan en liep naar de lerarenkamer. Iedereen was al aanwezig en keken Saqir raar aan toen hij met een zwart gewaad de kamer binnen kwam lopen. Er waren meerdere die een zwart gewaad aanhadden, maar de meeste hadden gewoon een gewaad van de school aan. Saqir en de anderen met een zwart gewaad waren het niet eens met de beslissing die genomen was. Zij vonden dat Simon gewoon kon blijven en dat de school een grote fout gemaakt had. Toen Saqir ook op zijn stoel was gaan zitten nam Fiducia het woord. 'Nu iedereen er is kunnen we beginnen met de plechtigheden die erbij horen als een leerling wordt verbannen. Als eerste zal ik de oorzaak van de verbanning nogmaals herhalen voor diegene die het vergeten was of het niet wil weten. Simon wordt verbannen omdat hij een gevaarlijke faunaat is. Als hij in een slang verandert weet hij niet meer wat hij doet en kan hij een gevaar voor ieder ander medemens vormen. We moeten allen het contract ondertekenen en akkoord gaan met de verbanning. Als iemand er niet mee akkoord gaat zal diegene de reden aan zijn of haar collega's moeten laten horen en wordt er gekeken of er geen oplossing te vinden is voor de verbanning van Simon, maar ik denk dat er niet veel mensen zijn die een faunaat in bescherming zullen nemen. Of wel soms?' Hij keek met een gemene glimlach naar zijn collega's. Hij haalde het contract tevoorschijn dat in gifgroene letters op oud perkament was geschreven. Elke letter was versierd en aan de randen van het perkament zag je een man die langzaam veranderde in een zwarte, enge slang. Fiducia doopte zijn ganzenveer in het zwarte inktpotje en zette zijn naam onderaan het perkament. Hij gaf het door aan alle andere collega's. Sommige twijfelden, maar ze zetten allemaal hun naam op het perkament. Als laatste kwam het contract bij Saqir. Hij bekeek de namen en zag dat niet alle leraren hun echte naam eronder hadden gezet. Saqir zette een mooi versierd kruis op het perkament. 'Ik maak bezwaar. En doe dit namens alle collega's die hun naam niet correct gespeld hebben en het contract dus ongeldig hebben gemaakt.' De ogen van Fiducia schoten vuur. 'Wat is uw reden en mogen we die dan meteen even ontkrachtten?' Fiducia was de enige die lachte om die opmerking. Zelfs niemand die tegen de toelating van Simon was moest hierom lachen. Saqir ging staan en nam het woord. 'Beste collega's, We weten allemaal wel wie Prima Elementorum was. Hij was de eerste tovenaar die met elementaire magie kon omgaan. Wat als ik u nu vertel dat Simon een afstammeling van hem is. Dit wisten jullie natuurlijk al want het is al eens verteld, maar de mens heeft de neiging sommige dingen te vergeten. Als Simon de krachten leert kan hij onze studenten leren hoe ermee om te gaan en kunnen we een nieuw vak geven. Natuurlijk hebben we dan ook een coach om de faunaten onder ons te helpen met hun gedaanteverwisselingen.' Saqir keek al zijn collega's aan en ging toen weer zitten. Fiducia nam het woord weer. 'Ik ben niet overtuigd. Zijn jullie overtuigd?' Hij keek zijn collega's aan, maar niemand durfde zijn hand op te steken. 'Mooi zo, dan wordt hierbij Saqirs naam niet meer van belang en zijn de fout geschreven namen wel goedgekeurd. De conclusie blijkt dus dat Simon verbannen is van onze school.' De glimlach werd nog breder en hij rolde het perkament op.