İstemedim seni unutmayı. İsteseydim başarabilir miydim bilmiyorum. Başkasını sevmek istemedim belki. Ya da sevemedim seni sevdiğim gibi, bilmiyorum. Aslında denedim ama zorlamak istemedim. Çünkü başkasında unutmaya çalıştıkça ben de yoruldum. Ve karşındaki insanı da düşünmen gerek bir bakımdan. Sen onu unuttuğunu sanıyorsun o da sana yavaş yavaş bağlanmaya çalışıyor. Daha fazla üzmek istemedim onu. Şu hayatta en kötü şey birinin ahını almaktır. Yaşattığını yaşamadan ölmezsin demişler. Ben de korktum beni seven bir kalbi daha fazla kırmaktan. Halbuki ona da bahsetmiştim seni sevdiğimden. Unuttum dedim çünkü ben de unuttuğuma inanmıştım. Ben kötü biri değilim sadece bana daha fazla bağlanmasını istemedim. Zor olurdu o zaman beni unutması. Unutabileceği kadar sevmesine izin verdim beni. Yoksa o vicdan azabıyla yaşayamazdım. İnşAllah mutludur, unutmuştur beni. Ben bir seni unutamadım zaten. Herkes her şeyi unuttu, ben seni unutamadım. Hep bir ağrı olarak kaldın kalbimde. Ne olacak bunun sonu inan bilmiyorum. Ama tek bir şey biliyorum, seni istediğim kadar kimseyi istemedim hayatımda. Ve seni sevdiğim kadar da kimseyi sevemeyeceğime inanıyorum.
