İçimdeki Şeytan

Daha ileri

Yıl 1939 sanırım Rusya içlerine doğru ilerliyoruz.Hitler "Daha ileri."Dedikçe arkadaşlarım deli gibi daha fazla rus öldürüyorlardı.Ben daha çok bölüğümden ayrı ve geride durmayı tercih ediyordum ki bu davranışım arkadaşlarımla aramı bozuyor.Onlar birilerini öldürmekten zevk alıyorlar fakat ben buna karşı olduğumu her zaman söylüyorum.Savaş içimizde bulunan kötülüğü ortaya çıkaracak...Sabah oldu bu gün devriye sırası ben ve schimit de.Aramızda şakalaşıyoruz yine gülüyoruz.Bir anda bombardıman başlıyor herkes uyuduğu yerden fırlayıp siper alıyor.Şiddetli bir bombardıman ve sonrasinda çok ağır kayıplar.Her zaman yaptığımız gibi ilerliyoruz daha da ileriye.Gökyüzü o kadar mavi ki insanı büyülüyor ve tanrı sanki bizim yanımızda,bizi destekliyor gibi.Çavuş arabayı durduruyor ve ileride duran şehri gösteriyor.Daha önce böyle bir yer görmediğime eminim,içime korku salacak türden bir yer burası.İlerliyoruz schmit yüzümdeki korkuyu anlamış olacak "Ne oldu ?" Diye soruyor."Bir şeyim yok."Diyorum yutkunarak.Binalar sessiz hiçbir yerden ses gelmiyor.İçimde kötü bir his var içimde.Tek bir ses geliyor kulağıma ve sonra tek gördüğüm schmit in yere yığılışı.