Sana Hindi Nalang Kita Nakilala

Chapter 6

Hanna's POV

nasa bahay ako ngaun..busy ako sa pag aayos ng mga gamit ko for tomorrow..
hay parang kailan lang 1st year student lang ako ngayon 4th year na..

si sam hindi ko masyadong nakakausap kase may surprise daw sya kay kurt..

hindi ko alam kung anu un..pero sabi nya.. she call me in evening...

..may secret ako..
hindi ko alam kung tama ba to pero eto yung nararamdaman ko simula nung nakausap ko si kurt ..1 month ago..
nasa park ako that time kase..si mommy.. umamin saking adopted nya lang ako..
ever since..pinani wala nila akung tunay na anak nila ako..

*Flash back*

nasa garden ako ng house namin
ng marinig ko ang usapan ni mom at dad...
chismosa din naman ako..

mom:"erick…wag ka naman mang babae…alam kong baog ako kaya hindi ka magka anak sa akin…kaya nag adopt tayo…si hanna ang napili naten…pero ang magka anak ka dyan sa babae mo…hindi ko na matatanggap"

dad:"no! wether you like it or not…tatanggapin mo ang anak ko sa kabet ko…hihiwalayan ko sya pero dadalin ko ang anak ko dyan"

mom:"erick!! hindi ko kaya yang hinihiling mo! lalo na at nalaman kong nagka anak ka sa babae mo!!"

dad:"I'm sorry"

sa kabila ng mga narinig ko ay napa iyak na ako…ampon lang pala ako nila mom…

narinig ako ni mommy at lumapit sya saakin

mom:"hanna…na narinig mo ba yung mga pinag usapan namin…""

hanna:"yes mom… i heard that… ever since pinaniwala nyo akong tunay na anak nyo??? mom!! ang sakit eh…buong buhay ko naniwala ako na anak nyo ako…damn!!"

mom:"anak I'm sorr------"

hanna:"no !! mom don't touch me… hayaan mu muna akong mapag isa     "

tumakbo na ako papa labas ng gate… pipigilan sana ako ng mga guards pero pinigilan ko sila…

napadpad ako sa park…
umupo ako sa swing…

hanna:"mom…buong buhay ko puro pala kasinungalin ngan!!"
sigaw ko…

yumuko ako at umiyak ng umiyak…

"what's wrong hanna?? nakita kase kita tumatakbo habang umi iyak kaya sunundan kita"

tinignan ko..
si kurt pala…

hindi ako nag salita at yumuko nalang ulet..

"alam ko hindi tayo close…pero pwede mo akong pagkatiwalaan…"

tinignan ko ulet sya at nag salita..

hanna:"ever since kase pinaniwala nila akong tunay na anak nila ako...masakit sakin un..kase buong buhay ko akala ko anak nila ako pero adopted lang pala ako"

kurt:"naiintindihan kita kung anu man ang pinagdada anan mo..siguro hindi pa nila kayang sabihin sayo kaya nila tinago sayo..intindihin mo nalang mga magulang mo..everything will gonna be okay...."

hanna:"but…but…"

kurt:"wala ng pero pero…hindi bagay sayo umiiyak…smile kana…    "

napangiti naman ako…

kurt:"tara laro tayo…ako taya…habul habulan…takbo kana…bibilang ako 1 to 10..game"

tumakbo na ako at nag tago..

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10..

kurt:"hanna…nandyan nako…"

tinignan ko wala si kurt ng biglang

"booooo!"

hanna:"anu ba!! nanggugulat ka naman eh"

kiniliti ku sya ng kiniliti…
napansin ko sya…biglang parang may nag sparks sa paligid… bumilis ang tibok ng puso ko…no… hnd pwede to…si kurt…na nanliligaw sa kaibigan ko…gusto ko na…

mali…mali ito…

kurt:"hanna okay kalang?? bakit namumula ka??"

hanna:"ay wala to…tara gusto mo pumunta sa bahay??"

kurt:"hindi na…hatid nalang kita sa gate nyo…"

hanna:"sure ka?? sige tara na"

nag lakad na kami....

after 6 minutes nakarating na kami…

kurt:"sige ingat ka nalang ah…pupunta pa kase ako kay sam…wag kana iiyak…"
nagulat ako sa ginawa nya…

humalik sya sa pisnge ko…

at tuluyan nasyang umalis……

*Flash back end*

simula noon palagi na syang naiisip..hinahanap hanap ko nasya...

walangya!! inlove nga ako kay kurt..

narinig kong tumunog ang phone ko..

sam calling.......

sam:"hello hanna…guess what's the good news??"

hanna:"anu naman yun?"

sam:"me and kurt are together…kami na…sinagot ko na sya……"

hanna:"what??????"

sam:"oa lng ang peg?? kami nanga ni kurt…may problema b??"

hanna:"wala…masama lang pakiramdam ko…sige kita nalang tayo bukas sam"

sam:"okay… sunduin ka namin dyan ni kurt tomorrow okay?? "

hanna:"okay"

end of call

hindi ko alam kung bakit sumama ang pakiramdam ko...pero alam kong hindi magiging maganda to……