𝙨𝙚𝙫𝙚𝙣 𝙙𝙖𝙮𝙨 ➳ 𝙗𝙖𝙧𝙩𝙮 𝙘𝙧𝙤𝙪𝙘𝙝 𝙟𝙧

crouch ailesi

     Barty, alnından akan ter damlalarını silerken ardında bir başka ceset daha bırakarak terk edilmiş malikaneden dışarı çıktı. Titreyen eliyle asasını tutmakta zorlanırken güçlükle evine cisimlendi. Kapıda onu karşılayan annesini gördüğünde alışık olduğu ses beyninde yankılandı: "Saati hala yok etmedin."

    "Barty. Barty. Barty!"

    Barty, yerdeki paspasa sabitlediği bakışlarını karşısındaki kadına çevirdi.

    "Bir haftadır neredeydin?"

     Barty boş bakışlarını sürdürdü.

    "Bartemius Crouch Jr, bir haftadır neredeydin?"

     Kadının yükselen sesini duyan Barty Crouch Sr da artık kapıya çıkmıştı.

     "Yaklaşma. Gelme diyorum sana."

     Barty' nin uzun sessizliğinden sonra dediği cümleler bunlardı.

     Mr Crouch, oğlunu dinlemedi. Bir adım daha attı. Bu adım onun hayatına mal olacaktı.

    "Sana yaklaşma demiştim."

    Barty elindeki asasını kavrarken, Mr Crouch istemsizce karısının önüne geçip ona siper oldu. Bir elini Barty' ye uzatırken sesine güven verici bir ton vererek konuştu:

    "Ben senin babanım, oğlum. Sana yardım edebilirim. Bu şey, her neyse bunu çözebiliriz."

    Barty istifini bozmadan dururken babasının dedikleriyle kahkaha atmaya başladı. İşaret parmağını şakağına götürerek neredeyse haykırır bir şekilde konuşmaya başladı:

     "Siz bana yardım etmeyeceksiniz! Beni yine oraya kapatacaksınız. Bana yine beyaz bir gömlek giydirecekler. Ama bu susmuyor!" Son kelimelerini derken parmağıyla şakağına bir kere daha vurdu. "Buna bir son vermeliyim."

     Her şey birkaç saniye içinde oldu. Önce Mr Crouch sonra da Mrs Crouch' ın cansız bedeni yere yığıldı.

     Ses hala susmamıştı.

     Barty, evlerinin merdivenlerini tırmandı; terasa çıktı. Cebindeki saatin zincirini bileğine doladı. Orada bir yerlerde o sesi hala duyuyordu. Tuttuğu nefesini verdikten sonra saati, alnı kanayıncaya kadar kafasına vurdu.

     "Sus, sus, sus."

     Birkaç saniye sonra hissettiği boşluk hissi sesi susturmuştu.

son