Zwakke leugens, harde feiten (2)

pats boem kussen tegen je kop

*Vanuit Nikki*

Ik heb al drie keer gecontroleerd of ik echt alles bij heb en nog heb ik het stomme gevoel dat ik iets vergeten ben. "Nik, heb jij de vliegtickets?" Hoor ik Anouk vanaf beneden roepen. "Ja! Ze liggen beneden op de kast naast de brillenkoker van Jason!" Schreeuw ik terug. "Moet die brillenkoker ook mee dan?" Roept ze weer. "Ja, ik ben de mijne kwijt." Ik zucht en besluit alles nog een keer na te checken. "Heb jij mijn.." Leon kan zijn zin niet afmaken want ik smijt een kussen richting zijn hoofd. "Kop houden. Vakantie stress. Checken. Stil jij." Zeg ik zonder van mijn lijstje op te kijken. Als ik klaar ben staat Leon me met een blik van die-zag-ik-niet-aankomen aan te kijken. "Sorry, wat wilde je vragen?" Zeg ik als ik mijn grote roze koffer dicht doe. "Of je mijn zonnebril hebt gezien, en dat kussen zag ik dus niet aankomen." Lacht hij. "Uhm ja, ik heb jouw zonnebril beneden op de kast liggen naast de vliegtickets, en sorry." Lach ik nu ook. Hij geeft me een kus op mijn neus en loopt de kamer weer uit. Ik pak mijn koffer en loop voorzichtig naar beneden. Als ik net de laatste trede van de trap af ben gaat de deurbel. Ik zet mijn koffer neer en loop richting de voordeur. "Zijn jullie klaar voor Mallorca!?" Roept Simone als ze mij omhelst. "Ja zeker!" Zeg ik als ik haar terug knuffel. "We hebben een busje gehuurd, dan kunnen we met iedereen in een keer naar Schiphol. Emma en Thomas hebben we al opgehaald, staat je koffer al beneden? Dan legt Samuel hem even in de kofferbak." Zegt ze terwijl ze Samuel wenkt om uit te stappen. "Hey Nik!" Hij begroet me met drie kussen op mn wang. "Hey!, mijn koffer staat daar" zeg ik terwijl ik naar de roze koffer wijs. "LEON! KOM JE SCHAT?" Roep ik naar boven. "Ja! Was bijna mijn tandenborstel vergeten!" Roept hij terug. Ik glimlach en zie dat hij met zijn blauwe koffer de trap af komt lopen. "Hey man! Klaar voor?" Vraagt Samuel en hij geeft hem een hand. "Zeker wel!" Zegt Leon en hij geeft zijn koffer aan Samuel. Ik zeg Anouk en Jason gedag en loop dan samen met Leon en Simone richting het busje. Als ik Thomas en Emma drie kussen gegeven heb ga ik achterin zitten samen met Leon. "Mallorca here we come!"

Al na een half uur zie ik dat Emma in slaap is gevallen. "Ey psstt, Thom" fluister ik. "Wat?" Antwoord hij terwijl hij achterom kijkt. "Slaapt Emma nou? Wat heb jij vannacht allemaal met haar uitgespookt?" Ik voel een duw tegen mijn schouder. "Gedraag je dame." Lacht Leon. "Ja wat nou?" Lach ik mee en ik hoor Thomas zuchten. "Ik ben gewoon wakker trut." Sist Emma en ik zie dat haar hand richting mijn gezicht komt. Ik weet hem net te ontwijken en ik lach nog harder dan ik net al deed. "Sorry Em" ik ga weer recht zitten en kijk uit het raam. De rest van de reis verloopt rustig en af en toe hoor je Samuel schreeuwen "GELE AUTO!" Waarna hij Thomas een klap geeft en Simone weer er door heen schreeuwt "SAM VERDOMME HANDEN AAN HET STUUR!" Ik kan er wel om lachen.

Op een blauw bord staat aangegeven dat we bijna bij Schiphol zijn. Ik zucht van opluchting, ik had echt geen zin meer om in deze bus te zitten. "We zijn er bijna chicks!" Roept Emma. "Eindelijk ja" zeg ik terwijl ik mijn vest alvast zoek die ik had uitgetrokken. Het is nog vroeg in de ochtend en dus nog best fris hier in Nederland.

Als we zijn aangekomen op Schiphol, en ingecheckt zijn, lopen we richting de Starbucks waar we allemaal iets bestellen. "Alweer Nicky, ik heet Nikki met K I" zucht ik terwijl ik de beker aanpak. De medewerkster kijkt me aan alsof ik de domste sukkel ooit ben en schenkt verder geen aandacht meer aan me. We zitten met z'n allen aan een tafeltje als Leon ineens wegloopt. "Wat gaat hij nou weer doen?" Vraagt Thomas waarna ik mijn schouders ophaal. "Geen idee, misschien plassen ofzo?" Ik kijk hem na en zie dat hij richting een bord loopt en met een versnelde vaart terug komt. "Guys pak alles op, we moeten naar een andere gate en ons vliegtuig vertrekt over tien minuten." Iedereen schiet meteen in de stress en we beginnen met z'n allen als een gek te rennen naar gate117. Als we daar zijn aangekomen zien we dat de rij bijna weg is. "THANK GOD NET OP TIJD!" roept Emma terwijl ze haar ticket en paspoort pakt. Ik voel een scheut van schrik door mijn lijf gaan, de tickets! "FUCK!" Roep ik. Iedereen draait zich om en kijkt me verbaasd aan. "Rustig, ik heb ze lieverd." Leon zwaait met de tickets en van opluchting vlieg ik hem om zijn hals. "Als ik jou toch niet had!" "Doorlopen tortelduifjes, ik wil vandaag nog naar Mallorca." Zegt Samuel terwijl hij ons de rij induwt.

Als iedereen eindelijk in het vliegtuig zit kunnen we vertrekken. Ik zit naast Emma en Thomas zit naast Leon. Omdat Emma vliegangst heeft, en ik haar het best in bedwang kan houden ben ik naast haar gaan zitten zodat ik haar gerust kan stellen. "Gaat het?" Vraag ik als ik zie dat ze helemaal wit wegtrekt. "Ja, het is hier alleen heel warm." Zegt ze met een trillende stem. "Als we zo richting de vertrekbaan gaan, gaat de airco aan, vandaar dat het nu een beetje benauwd is." Ze knikt en kijkt uit het raam. "Het komt goed Em, het duurt maar 2 en een half uur en het is een mooie vlucht." Ze knikt alleen maar en blijft door het raam staren. Ik voel dat het vliegtuig gaat bewegen en ik zie dat Emma schrikt. Ik pak haar hand en ze begint gelijk te knijpen. Ik laat het toe en kijk ook uit het raampje. Als we op de vertrekbaan staan begint het vliegtuig vaart te maken en voelt het alsof het vliegtuig wordt afgeschoten. Emma begint nog harder te knijpen en ik grinnik. Als we een tijdje in de lucht zijn laat ze mijn hand los. "Eigenlijk is het best mooi." Fluistert ze. "Ik weet het" glimlach ik terwijl ik zoek naar mijn tijdschrift. Na een tijdje voel ik dat er iemand op mijn schouder tikt. Als ik omkijk zie ik dat Leon boven me hangt. "Willen jullie iets te drinken of iets eten?" Vraagt hij terwijl hij ons aankijkt. "Uhmm, doe maar een flesje water, jij iets Em?" "Doe maar thee" zegt ze en Leon bestelt het voor ons.

"Over ongeveer een kwartier zullen wij landen op Mallorca. Het is nu 29 graden en in de loop van de middag wordt het nog wat warmer. Er staat een hele zachte noordoostelijke wind. Ik hoop dat u een fijne vlucht heeft gehad en ik wens u een fijn verblijf in Mallorca." De lampjes van 'gordels vast' springen aan en ik doe mijn gordel weer vast. "Ik hoop dat mijn oren straks snel weer open klappen, dit is echt geen fijn gevoel." Hoor ik Emma zeggen. "Bij mij duurt dat altijd een hele tijd, echt vervelend." Ik voel dat we steeds verder dalen en ik zie het eiland steeds dichterbij komen. De wielen worden uitgeklapt en we landen veilig op de landingsbaan. Iedereen geeft even een kort applausje en daarna wachten we tot we onze handbagage mogen gaan pakken. Als de lampjes uitspringen ontstaat er gelijk een hele chaos in het vliegtuig, allemaal mensen gaan door elkaar lopen en willen zo snel mogelijk het vliegtuig uit. Ik rol met mijn ogen en besluit maar even te blijven zitten. Ik kijk achterom en ik zie dat Samuel en Simone hetzelfde denken. Alleen Thomas en Leon lopen als een stel kippem overal doorheen. Als het wat rustiger is, sta ik op en ik pak mijn handbagage uit het kastje. "Nou, viel wel mee toch?" Zeg ik tegen Emma als ik haar zie lachen. Ze knikt en pakt ook haar handbagage. "Gelukkig wel." We lopen richting de uitgang waar de stewardessen ons een fijn verblijf wensen, ik bedank ze en loop de lange tunnel door die uitkomt op Airport Mallorca. Ik zie Leon en Thomas al ongeduldig staan wachten. "Hè hè, eindelijk" zegt Thomas en hij geeft Emma een kus. Ik geef Leon een kus en we wachten totdat Simone en Samuel er zijn. Als ook zij er zijn, lopen we naar de plek waar we onze koffers op moeten halen.

Als we eindelijk allemaal onze koffers hebben lopen we naar de bus toe die ons naar ons hotel brengt. Er staat een kleine, dikke, bruingekleurde (door de zon), man bij de bus. "Excuse me sir, can I ask you something?" Vraagt Simone op haar beste engels. De man komt naar ons toe. "Yes, can I help you guys?" Ik knik "We're from The Netherlands, do you have our names on that list?" Vraag ik terwijl ik naar de lijst in zijn handen kijk. "I think so" zegt hij terwijl hij door zijn lijst zoekt. "Samuel van Meer?" Vraagt hij met een Spaans accent. We knikken en hij wenkt dat we onze koffers mogen inladen.