MERHABA ARKADAŞLAR.ARADAN UZUN ZAMAN GEÇTİ BENDE BİR YENİ BÖLÜM YAYINLAMAYA KARAR VERDİM EĞER TUTARSA HİKAYEYE DEVAM EDECEĞİM TUTMAZSA SİLMEYİ DÜŞÜNÜYORUM İYİ OKUMALAR. ^^
.
.
Yol boyunca arkama dönüp adam görüş açımdan çıkana kadar haline bakıp bakıp kıkırdadım.Şok olmuştu.Yürümeye devam ettim ve telefon çaldı ekrana baktım Müge arıyordu.Cevapladım karşı hattan Müge'nin sesini duyana kadar bekledim. ''Nerdesin Kardelen seni arıyorum heryerde.!'' dedi.Az önceki olay ve adam aklıma geldi hafiften sırıttım. ''Girişe gel orada buluşalım.'' diyip kapattım.
Ellerimi birbirine sürtüp biraz ısınmaya çalıştım bir yandanda girişe gidiyordum.Müge'yi görünce gülümsedim.Beni farkedince el salladı yanına gittim.Elinde poşetler vardı.Ben o ayı yüzünden hiçbir şey alamamıştım beni orada çok oyaladı.
Müge elimi boş görünce şaşkınca bir baktı sonra sordu. ''Bir şey almadın mı.?'' ona bütün olanları anlattım.Kafasını hafifçe salladı. ''İnanamıyorum ne kadar kaba birisi.?'' diye söylendi.Kibar kız işte ben direk ''Ayı'' diyordum.Evimize gelmiştik.Müge benim ev arkadaşım onunla çok eskiye dayanan bir dostluğumuz var.Üniversiteden sonra aynı eve çıkmaya karar verdik.
Eve girince aldıklarına kısa bir göz gezdirdik.Daha sonra yorgun olduğumu ve yarın işe erken gitmem gerektiğini söyleyip uyumaya gittim.
.
Alarm ötmeye başlamıştı.Hemen yataktan fırladım ve kıyafetlerimi giyip saçımı başımı düzelttim ve evden çıktım.Şirket yakın olduğu için şanslıydım.Şirkete girdim karşılaştığım insanlara günaydın diyip gülümseyerek ilerlemeye başladım.Odamın kapısını açtım çantamı ve montumu askıya asıp bir kahve söyledim.
Saate baktım eve gitmeme son 3 dakika olduğunu görünce sırıttım.Montumu ve çantamı alıp karşılaştıklarıma bu sefer iyi akşamlar diyerek şirketten çıktım.Sonunda dışarıdayım diye gülümsedim.İş dönüşlerinde hava karardığı için metrobüsle eve dönüyordum.Durağa doğru ilerledim.Biraz bekledikten sonra metrobüs geldi.
Çantamdan çıkarttığım akbili bastım ve boş koltuk bulmak için ilerlemeye başladım ama yoktu.Derin bir nefes verdim ve etraftan tutunmaya başladım.İçeriye bir göz attım.Adamın birisi tanıdık geldi bende kafamı çevirip yeniden aynı yöne baktım.
Donup kaldım bu o adamdı sırtına kar attığım.Ayı diye geçirdim içimden.Üzerinde şık bir takım elbise vardı bunun gibi tiplerin metrobüste ne işi olabilir ki.? diye düşündüm giyinişi şıktı ve zenginlere yönelikti.Belkide özel jeti bozuldu dağ ayısının diye düşünüp güldüm.Bir kaç kişi bana baktı.Bende dudaklarımı birbirine bastırıp gülüşümü gizlemeye çalıştım.
Adam kafasını çevirdi ve beni gördü.İlk tanımadı sonra sinirli bakışlarla bana baktı.Meydan okurcasına tek kaşımı kaldırıp sırıttım.Bu onu dahada sinirlendirdi.Yanına yaklaştım ve ikimizin duyabileceği bir biçimde ''Sen ölmedin mi ya.?'' diye sordum ve yine meydan okuyan sırıtışımdan yaptım.
Bana alay edercesine baktı ve ''Yok canım ben seni gömmeden ölmem.'' dedi.Bende alaycı bir şekilde gülmeye çalıştım.Artık ne kadar yapabildim bilmiyorum.Metrobüs ani bir fren yapınca ayıya doğru tökezledim ve çarptım oda çarpmanın etkisiyle biraz geriye sendeledi.
''Napıyorsun kızım ya.!'' dedi.Kaşımı kaldırdım ve yüzüne baktım.''Pardonda ne yapabilirdim ani fren yaptı.!'' dedim bende kızgınca.''Artık devir değişti diyorlardı inanmıyordum.Dışarıyada çıkmıycam ben senin gibi sapık kızlar dolu heryerde.'' diyince sinirlendim.''Ne diyorsun sen ya.!'' diye çıkıştım.
Metrobüsü süren adama seslendi ''Abi ben şu köşede inebilir miyim.?'' dedi.Adamda kavga çıkacağını anlamış olacakki köşeye çekti.Ayı inerken yüzüme baktı.Bende şaşırmış bir ifadeyle hala ona bakıyordum.''Hayırdır canım gitmeme üzülüyor gibisin.?'' dedi. ''Yok ben sen inince ayılığından dolayo yan yatmış olan metrobüsün anında düzelmiş olmasına şaşırdımda ona bakıyorum.'' dedim ve bir kaç kişinin güldüğünü duydum.
''Ha ha ha ne komik.'' dedi ve yüzünü ekşitti.Ardından yeniden metrobüse bindi.Ona ne diyecek diye bakmaya başladım ''Abi devam et sen vazgeçtim inmiyorum.'' dedi bende hayalkırıklığıyla ona baktım.Adamın önden ''Dalga mı geçiyonuz Allah'ım bunları bana sayıyla mı yolluyorsun.?'' dediğini duydum ve gülüşümü saklamaya çalıştım.
Etrafa bakındım evimin yakınlarındaki durağa gelmiştik.Metrobüs durunca ayıya son meydan okuyan gülüşümden atmak için yürürken kafamı çevirdim ve tam sırıtırken ayağım merdivene takıldı son anda kenarlardan tutundum.Arkadan attığı kahkahaları duyunca sinirim bozuldu ve yüzüne bile bakmadan aşağıya indim.
Eve girdim ve ayının karşısında rezil oluşum aklıma geldikçe sinirim bozuldu.Aman be zaten birdaha asla karşılaşmayız bugün ki tesadüftü diye içimden geçirdim.Rezil olmuştum.!
