My Vampire Girl (COMPLETED)

Kabanata 15

Fire

I gently push my feet on the ground to move the swing I seated. Nandito ako ngayo sa malapit na parke sa bahay ni Eze. Speaking of Eze kanina ko pa siya pinilit na samahan ako dito pero tumanggi siya. I know he was hurting inside and I blamed myself to that.

Medyo maayos narin ang pakiramdam ko paggising ko kaninang umaga. Salamat sa pag alaga ni Eze. I admit his a good nurse tho, hindi ito umalis sa aking tabi hanggat dipa ako nagigising. Ito rin ang nag luto ng almusal naming dalawa. 

Pinag masdan ko ang mga taong masayang nag-uusap. I could see happiness to thier faces.I wish I could smile like that, iyong tipong wala kang pinoproblema kahit sa ilang segundo lang. Kamusta na kaya si Astro, masaya na ba siya sa piling ng iba.

Umiling ako at malungkot na ngumiti. I shouldn't think him. Dapat ay kalimutan ko nalang siya, if I leave Astro tottaly walang sumbong ang aabot sa ilang rank vampire. Astro will have normal life. Basta sisiguraduhin ko lang na malayo ito sa akin.

I stood up from the swing, I need to go home. Magluluto ako ng dinner namin ni Eze mamaya.I was about to take a step but I frozed in my spot when I heard a familiar voice behind.

"Kainis ka naman Astro,e! Sinabi ko sayo wag mo ng patulan"

"Binastos ka nila Dana sa tingin mo hahayaan ko 'yun"

Shit! I need to go! Kahit na hindi ko maramdaman ang aking binti ay pinilit ko mag lakad ng mabilis. Sa dami pa talaga na lugar na gusto nilang mag date dito pa ta sa parke. Gosh! How cheap!

"Elizabeth" double shit!

Kusang huminto ang paa ko ng tawagin niya ang pangalan ko. My breath is heavy, I can feel the tension building inside my body. I did my best to remain calm for pete sake! I turned my head on them. There! I saw Astro holding Dana's hand.

Calm yourself, Elizabeth...

Walang buhay kong sinalubong ang titig ni Astro. When our eyes locked, I realize how much I miss him. Dalawang araw na sa malayo ko siya titignan ay sobrang hirap lalo na't may kasama na siyang iba. Ang mapupungay niyang mata'y bumaba sa katawan ko na maraming pasa dahil matagal pa itong maghihilom. Inayos ko ang balaba para takpan ang mga ito.

Eze's doing his job to find a best blood to heal my bruises. Natagalan lang ito dahil ilang beses na may ne-reject ang katawan ko ang ilang dala niya.  

"O...okay ka lang ba" He said with a concern voice. My heart almost jumped in happiness. Astro still care about me, sapat na iyon para maging masaya ako. " Si Dana pala, my date"masyang wika niya.

It hurts!

I awkwardly smile at them. I felt hot liquid form in the corner of my eyes as much as possible I don't want to cry infront of them. It hurts seeing Astro happy right now at hindi ako ang dahilan ng mga ngiti niya sa labi.

"Yes, by the way I need to go" sinikap ko na hindi pumiyok ang boses ko.Agad na tumalikod ako sa kanila at nilisan ang lugar. Nang tuluyang maka layo ay malayang tumulo ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Hinwakan ko ang malaking bakal para humingi ng suporta dahil anytime pwede akong matutumba.

I covered my mouth and sobbed. Naiinis ako sa sarili ko dahil ang hina ko basta si Astro na ang kaharap ko. I don't care if I look stupid crying in public place. Sarap nga tusukin ang mga mata ng chismoso at chismosa na'to, akala mo naman dipa naka kita ng taong umiiyak.Tsk!