Para sa iyo! ka-bula ko! #ForTheLoveOfSamVon \m/ ♥♥♥ Salamat sa suporta!
Haluuuuu!! Haha! Trip ko lang ituloy kahit konti lang ang readers! XD Sayang 'yung mga kalokohang naiisip ko eh. Wala akong mapaglabasan, kaya dito na lang. :p
Pasensya na sa mga madadaan! :) Enjoy reading!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Touchdown MNL! :)
Tweet!
I missed this place! It's been a year since I've stayed in Canada. Ganun pa rin naman dito, walang pinagbago. Haay. But still I love this country so much, that I can't be too far away or else I'll die! Haha! OA ba? Pasensya na mahal ko 'tong lugar na 'to kasi nandito 'yung taong mahal ko! Yeah right! Isang beses ko pa lang siyang nakita pero hindi ko siya makalimutan. And, ang malala halos mata lang niya ang nakita ko sa kanya noon! Wagas 'di ba?! Tapos, malungkot pa siya noong makita ko siya. How can I tell? I can see through her eyes. Those expressive eyes I can't forget. Ewan ko ba, baka naawa lang ako sa kanya. Pero hindi na 'ko tumingin pa sa iba mula nang makita ko siya. Though I have this so-called 'flings' pero hanggang dun na lang talaga. I feel like cheating on her kapag may kasama akong ibang babae. Haay! I may be crazy, pero I really do hope to see her again!
By the way, My name is Samuel Adrian Torres. Just call me Sam. I'm 16 years old. Incoming Fourth Year student. Late na ko ng one year. Dapat graduate na ko ngayon, pero marami kasing nangyari. Kaya eto ako ngayon. Magfo-fourth year pa lang.
Sabi nila mama, sa Canada ko na lang daw ituloy and studies ko, pero I insisted to continue my study here. Malaking adjustment din kasi kung dun pa ko lilipat e. Tsaka isang taon na lang naman para makagraduate ako.
Hindi naman sa pagmamayabang pero matalino ako. Oo, actually I was the top student in my batch nung third year ako sa dati kong school. Kaya lang baka hindi na ako doon makapag-enroll ngayong school year na 'to malayo daw kasi sa 'sibilisasyon' at baka mapahamak pa 'ko. At tsaka, dahil pinagbigyan naman nila ako na dito sa 'Pinas makapag-aral, pumayag na rin ako na sila ang pumili ng school. Dapat daw kasi dito lang sa Manila, dito rin kasi ang trabaho nila mama at papa, kaya para daw hindi na kami maghiwa-hiwalay e dito na lang din daw ako mag-aaral.
Kaya ayun, humahanap sila ngayon ng school na pwede pang tumanggap ng late enrollees. One week na din kasi since the classes started, kaya kung may tatanggap man, sana, I have a lot of catching up to do.
Ngayon, nasa bahay lang ako, nagpapahinga since kakagaling ko lang ng biyahe. At tsaka wala pa naman akong mga kaibigan para maghang-out, dahil bagong salta lang kami sa village na 'to. Isang private village for the upper-class families!
Yep! Mayaman ang pamilya namin. Si papa, isang kilalang personalidad sa larangan ng business. Especially those related to Foods and Services. Ang huling alam ko, siya ang third sa top Hotel owners in the country. Bukod pa 'yung ibang business na hina-handle niya.
Si mama naman, she keeps herself busy with her flower shop. Ever since kasi mahal na niya talaga ang mga bulaklak. She was born with a green thumb! 'Yan ang sabi sa 'kin ni grandma noon. Kaya naman hindi mo maiaalis sa kanya ang mga halaman. Pero kahit ganun, they remained humble. Walang anumang bahid ng pagmamataas sa kanila, kaya proud na proud ako sa kanila! :D
