ŞEBNEM: Annecim sen bir evladın başına gelebilcek en güzel şeysin , gerçekten sevgilerden bir guruh , sevgiler sağınağı koalan olayım bir ömür boyu sarmaşayım sana annelerin hall beryy'si.
ŞEBNEM'İN ANNESİ: Şebnem babanın kararını biliyosun.
ŞEBNEM: Ayy bende sizi çok özledim annecim ve gerçekten çok seviyorum.
ANNESİ: Şebnem babanın izni olmadan sana para gönderemem bunu da biliyosun.
ŞEBNEM: Anne belki ben burda çok zor durumdayım , yani belki Seniha sultan beni sınır dışı ettiğinde ben 3.sınıf bir ponsiyonda kaldım belki bak ,mesela dün gece adama o kadar büyük bi sinek girdiki sanki ben kendimi onun odasındaymışım gibi hissettim.
ŞEBNEM'İN BABASI: Memnun değilsen İzmir'e dönersin Şebnem.
ŞEBNEM: Anne niye hemen telefonu hopörlere alıyosun.
BABASI: Şebnem sana İzmir'e dönmeden 5 kuruş yok anladınmı başımıza açtığın dertler yeter. Ne zaman akıllanıcaksın sen birazda ailemizin itibarını düşün.
ŞEBNEM: Baba ben senin için neyim Allah aşkına hı biliyorum senin belli görüş ve kuralların var uyulması gereken uyulmadığı taktirde maaşımdan kesersin , peki o zaman benim senin çalışanlarından farkım ne.
BABASI: Şebnem.
ŞEBNEM: Merak ediyorsan ben hiç iyi değilim baba İzmir benim için şuan terk edildiğim bir nikah masası, rezil olduğum davetliler , ve bana güveni eksi sonsuz olan bir ailemi hatırlatıyor , bişmiyorum umrundamı ama belki yeni şeyler de halledebilirim baba.
BABASI: Pekala demek kemdine bu kadar güveniyorsun yani.
ŞEBNEM: Güveniyorum.
BABASI:Tamam ozaman İstanbul'da bizden hiç yardım almadan iki ay yaşa, bende gelip sana ordan ev alıyım ama bak hiçkimse yardım etmicek buna Seniha'da dahil sen de ayaklarının üzerinde duracaksın.
ŞEBNEM: Anlaştık.
BABASI: Tamam anlaştık o zaman ama bak tekrar altını çiziyorum iki gün değil şebnem tam yardımsız iki ay şimdi telefonu kapatıyorum süren başlıyor hadi hoşçakal.
ŞEBNEM: Byeee.....2 ay mı?
