Sonra eve geldik teyzem davet etti gel oturalım diye ben ne yapacağımı şaşıyorum heyecanımı atmak için Allah'ıma dua ediyorum ne olur biraz daha otursun diyerek sakinleşmeye çalışıyorum. Oturdu biraz sonra konu birşeyden dolayı geçti gözlerimin içine baktın ya göz kırptın işte o an dedim kızım sen sakladığın şey artık gün yüzüne çıktı dedim. Sonra o da kalktı gitti. Aradan 1 hafta geçti düğünde gördüm tekrar tabi bu 1 hafta da ne yaptığımı bilemedim dua etmekten başka elimden birşey gelmedi her gün mesaj atar diye bekledim ama ne mesaj attı ne de aradı kendime dedim boşuna kendine acı çektirme dedim. Tabi düğün alanına girince ilk onu görene kadardı yine yelkenler suya düştü derin nefesler almaya başladım. Düğün boyunca bende görmek için gözlerim onu aradı düğün alanında buldukça o bakmadıkça baktım ona sanki son defa görecekmişim gibi baktım durdum.
Düğün bitti.
Anneannemlere geçtik oturduk orada o da geldi. Tabi aile olunca bakmak ne mümkün kardeşime kalk gidelim dedim. Sınavımda olunca o bahane oldu kalktı eve geldik yol boyunca aklımda çıkmadı. Günlerce aklıma daha çok yer edindi canım daha çok yandı. Hergün bir mesaj gelir mi acaba diye geç saatlere kadar bekledim haftalarca ve dayanamadım ve ben bir ilk yapıp mesaj attım ona ''Merhaba ben Şuan bunu yazmak ne kadar doğru bilemem belki hayatında biri vardır. Bu yaptığım çok yanlış birşey aslında ama işte insan yanlış yapmadan doğruyu bulamaz ya benim ki de o mesele defalarca düşündüm ne yazmam gerektiğini yazarsam doğru birşey mi yapmış olacağımı düşündüm...
Ama yazmadıkça kendi içimden çıkmaza giriyorum seninle ilk konuşmalarımızdan sonra defalarca düşündüm acaba tekrar yazsam mı söylesem mi diye sonra doğru olmadığını farkettim sustum işler yoğunluğu sınava çalışma çabam ile biraz olsun aklımdan gittin...
Ta ki çeyiz gününe kadar görürsem birşey olmaz dedim kendi kendime çok telkinler verdim tahmin edemeyeceğin kadar hemde ama olmadı işte yine senin bir mesaj atma olasılığını düşünerek devam ettim sürekli acaba atar mı sonra yok ya ne atacak saçmalama diyerek kendimi avuttum ama arkasından dualar ederken buldum kendimi bir mesaj at diye aradan çok zaman geçmedi seni görmemin üzerinden ama en ufak şeyden mutlu olan ben tat almaz oldum. Nefeslerim içime sığmıyor boğuyor beni bunun sebebinin sen olduğunu bugün netleştirdim. O yüzden ne olursa olsun yazım kendi içimde kurmak yerine ya yaptığıma pişman olum veya yaptığım şey ile gurur duyum çünkü bilinmezlik öyle berbat birşey ki insan ne yapacağını şaşıyor. Bundan sonra seni görmeyeceğim biliyorum ama görmeyecek olsam dahi yazmak istedim. Bu yazdıklarıma cevap vermek zorunda değilsin bir paragraf okudum sildim diyebilirsin. Ben hayal ettiğim karakteri huyu sende gördüğüm içindir belki bu durum bilmiyorum inan ki...
Ama şunu bilmeni de isterim benim bunu yazmamdaki amaç sadece kendimi kafamda netleştirip yoluma bakmak tabi bu yazdıklarıma anlam yükleyip yüklememek sana kalmış...
Onun için Bu yazdıklarım belki senin için bir önemi olmayabilir ama benim için önemi var o yüzden seninle benim aramda sır olarak kalsın lütfen🙏 ben bir ilk ve son yaparak bugün bunları yazdım. Belki karakterimi düşürdüm belki de yükselttim bilemem ama senden rica ediyorum sır olarak kalsın lütfen🙏'' diyerek mesaj attım. Ama sonra tabi silsem mi acaba yanlış oldu diyerek çok defa kendimle savaştım durdum. Sonra dedim olan oldu kendi kendini yemender iyidir dedim.
