Preggy Taehyung [VKook]

prggythyng; two

Kanina pa si Jungkook sa labas ng bahay nila, pero nagdadalawang isip pa ang kuneho kung papasok na ba siya o hindi. Masyado kasing mabilis ang mga pangyayari ngayong araw at hindi pa siya handang humarap sa mga magulang niya. Hindi pa naman siya marunong magsinungaling sa mga magulang niya. Ang cute kasi ng nanay Sungmin niya, at ang tatay niyang si Kyuhyun, well he's too genius to know everything. Mahuhuli siya kapag nagsalita siya. Ngunit natigil siya sa pag-iisip nang may naamoy siyang nasusunog at kasabay nito ay ang paglabas ng usok sa bintana ng bahay nila. Nanlaki ang mga mata niya dahil omg, nasusunog ang bahay nila! Dali-dali siyang pumasok at nagtungo kung nasaan ang kusina nila, ngunit nang malapit na siya ay nakarinig siya ng ungol sa kwartong katabi ng kusina.

'Putangina, sinong lobo ang nakapasok sa bahay namin?! Napakalakas umungol, hayuuup!'

Dali-dali niyang binuksan ang pintuan ngunit agad din niya itong pinagsisihan nang makita niya ang kanyang Luhan hyung na chinuchukchak ng kanyang boyfriend na si Sehun.

Agad namang napabalikwas si Luhan nang makita ang kapatid at tinulak ng malakas si Sehun dahilan upang mag-land ang kanyang sebooty sa matigas na floor. Kawawang Thethe-este-Sese.

"Putangina mo hyung, masusunog na ang bahay natin nakikipag-horizontal chacha ka pa sa boyfriend mong bulol. Kumuha ka na ng tubig dali!"

Mabilis na binalot ni Luhan ng kumot ang kanyang sarili at tumakbo sa pinakamalapit na cr upang kumuha ng isang timbang tubig at ibinuhos ito sa kalan na agad namang ikinamatay ng apoy. Nagluluto kasi si Luhan kanina at naiwan niya itong nakabukas dahil naghubad ng t-shirt si Sehun sa kanyang harapan. Temptasyon nga naman, tsk tsk.

Walang nagawa si Luhan kundi magpa-deliver na lamang ng hapunan nila dahil baka makasunog nanaman siya kapag sinubukan niya ulit magluto. Nako, mapapatay na siya ng nanay Sungmin niya kapag nagkataon. Nagbihis na rin siya sa kanyang kwarto ng maayos na damit, pati na si Sehun at Jungkook na ngayo'y naka pambahay na rin. Ilang minuto pa'y dumating na ang delivery boy at inihanda na nila ang pagkain sa mesa, ngunit hindi muna sila kumain dahil kailangan pa nilang hintayin si Kyuhyun at Sungmin. Golden rule kasi sa kanila na dapat kapag almusal at hapunan ay sabay-sabay silang kumakain. Family bonding kasi nila yun, oh di ba ang sweet?

Makalipas ang dalawampung minuto, dumating na rin ang KyuMin. Napangiti ang dalawa nang makitang nagku-kwentuhan sina Jungkook at Sehun habang si Luhan ay nakahiga sa hita ng kanyang kasintahan. Mukhang pagod si Luhan dahil hikab ito ng hikab habang nilalaro ang kamay ni Sehun. Nako kung alam lang nila ang ginagawa nina Sehun at Luhan malalaman nila kung bakit pagod si usa, huehuehue.

You can say that the Cho family has a strong bond. Kahit na hindi pa opisyal na parte ng pamilya si Sehun, naramdaman niya ang mainit na pagtanggap nila sa kanya. Maging si Jungkook ay nakapalagayan niya ng loob matapos ang unang gabi na ipinakilala ni Luhan si Sehun sa kanyang pamilya, na siyang ipinagpapasalamat ng binata. Sehun knew Luhan's a lovable guy because he came from a loving family, and he's grateful because Luhan loved him, kahit na isa siya sa mga pinaka-kinatatakutang tao sa school nila. Alam ito ng mga magulang ni Luhan but they treated him like a normal teen, dahil ika nga ni Kyuhyun, "Ganyang-ganyan din ako noong kabataan ko."

On the other hand, Jungkook couldn't help but wonder if they'd also welcome Taehyung to their family, lalo na kung malaman nilang nabuntis niya ang kanyang senior. Yes, two years ahead si Taehyung sakanya pero isang taon lang ang pagitan ng year nila dahil accelerated si Jungkook. Alam naman niyang lahat ng taong dinadala niya o ng kanyang Luhan hyung ay welcome sa bahay nila, pero iba ang sitwasyon ngayon. And given the fact that he already has a boyfriend, at kilala siya ng mga magulang niya.

Jungkook couldn't help but snickered at the thought. Ngayon naaalala na niya kung bakit siya sumama kay Suga noong gabing iyon. It's all because of his boyfriend.

His boyfriend who left him with nothing but a text saying 'Let's end our story here.'

His boyfriend for four fucking years and left him hanging.

Bakit nga ba hanggang ngayon ay iniisip pa rin niya ito? Hindi ba't siya ang nang-iwan kay Jungkook? Hindi ba't siya ang nanakit kay Jungkook? Pero bakit siya parin ang iniisip niya? Bakit nga ba? Simple lang, dahil mahal pa rin siya ni Jungkook. Dahil araw-araw, umaasa siyang babalik ito sa kanya. Dahil hindi siya tumitigil sa kakahintay sa kasintahan. Because his heart refuses to do so.

Umiiyak siya gabi-gabi at iniisip kung anong nagawa niyang mali para iwan siya nito ng basta-basta. Umiiyak siya gabi-gabi dahil hindi niya alam kung nagkulang ba siya sa pagmamahal o masyado itong nasakal kung kaya't pinili nitong makipag-hiwalay.

Isn't he enough? Isn't he a good boyfriend? Sobrang daming tumatakbo sa isip ni Jungkook kung kaya't hindi niya namalayan na umiiyak na pala siya, kung hindi lamang sa panyong pumapahid sa kanyang mga luhang animo'y ilog na hindi tumitigil sa pag-agos mula sa kanyang mga mata.

Nakatingin sa kanya ang buong pamilya niya, pati na rin si Sehun. Bakas sa kanilang mga mukha ang pag-aalala sapagkat nanahimik na lamang ito bigla at ang sunod nilang nakita'y umiiyak na ang pinakabata sa kanila.

Jungkook couldn't help but pull his mother in a tight hug and cried his heart out. He doesn't know what to do anymore. If only he hadn't left, then he wouldn't have met Taehyung. If he haven't met Taehyung, Jungkook wouldn't impregnate Taehyung. If he didn't impregnate Taehyung, he'll still be a normal seventeen year old kid whose goal is to finish his studies and make his parents proud. But no, he had to leave and everything crumpled after.

Sinuklay ni Sungmin ang buhok ng kanyang anak gamit ang kanyang kanang kamay. Hindi siya bulag at manhid para hindi malamang may pinagdadaanan ang kanyang bunso, pero hindi niya maisip kung ano ang problema nito. He was okay this morning, nakuha pa nga nitong makipagbiruan sa kanyang Luhan hyung bago sila sabay na pumasok sa university and now he's a mess.

"Nanay, hindi ko na alam ang gagawin ko.."

"Then tell me your problem, anak. Alam mo namang nandito lang kami ni tatay di ba? Tutulungan ka namin."

"Kapag po sinabi ko sa inyo, magagalit kayo sakin. Ikakahiya niyo ako. Ayokong mangyari yun, nay."

Dito na kinabahan ng sobra si Sungmin. Hindi niya inaasahang ganito kabigat ang pinagdadaanan ng kanyang bunsong anak, and his son refused to seek help.

"Jungkook, anak ka namin. Kung may mali ka mang ginawa, sabihin mo para maitama namin ng tatay mo. Pamilya tayo, diba? Kahit anong mangyari, nandito lang ako. Nandito lang kami. So please anak, tell your problem to nanay. Ayokong nakikita kang nahihirapan ng ganito."

Jungkook still hesitated to state his problem, but when he looked at Sungmin's eyes, his mother's pleading and watery eyes, he decided that he should tell him the truth. After all, hindi niya kakayanin ang lahat ng responsibilidad ng pagiging isang magulang kung wala ang nanay at tatay niya.

"Nay.. Nakabuntis po ako.."

ㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅㅇㅅ
1222 words for this chapter pero wala namang kwenta huhuhuhu ayoko na :( Happy Mother's Day Taehyung!