~Hell on earth~

° Δεν Θες Να Γίνουμε Φίλοι; °

Όταν ο Ασμοδαίος άνοιξε τα μάτια του ήταν μέσα στην εκκλησία. Προχώρησε γρήγορα παίρνοντας βαθιές ανάσες και καθησε δίπλα στην Εύα.

"Μία χαρά μπορώ να και να μπω σε εκκλησία και να παρακολουθήσω λειτουργία... Δεν ξέρω όμως πως θα αντιδράσει ο μπαμπάς όταν το μάθει... Βλέπεις δεν του αρέσει να έχουμε καμία σχέση σε ότι αφορά τον Παππού" της εξήγησε και εκείνη τον κοίταξε περίεργα

"Σταμάτα να μιλάς σε παρακαλώ... Θέλω να παρακολουθήσω... "του είπε εκείνη απλά

" Δεν Θες να βγούμε από εδώ; Πάμε να φάμε κάπου.. Έχετε ωραία φαγητά εδώ στην γη; "την ρώτησε ενώ κοιτούσε γύρω του

"Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη;" τον ρώτησε ενώ τον κοίταξε

"Γιατί να σε αφήσω κούκλα; Δεν θέλεις να γίνουμε φίλοι; "πεταρισε τα ματια του ενώ πήρε μια παιδική έκφραση

" Όχι δεν θελω! Μην μιλάς και άφησε με να παρακολουθήσω!" η Εύα αγανάκτησε

Ο Ασμοδαίος όμως δεν φάνηκε να νοιάζεται και πολύ.Άρχισε να της λέει για την ζωή του στην κόλαση αγνοώντας τον τόπο που βρίσκονταν.

"Πριν βάλουμε ασανσέρ ήμασταν αναγκασμένοι να κατεβαίνουμε από τις σκάλες της οδύνης. Ήταν πραγματικά οδυνηρό. Κάθε φορά που πατούσες σε ένα σκαλί εκείνο άρχιζε να κλαίει και μας έπαιρνε τα αφτιά. Ο μπαμπάς αποφάσισε να βάλουμε ανελκυστήρα και από τότε όλα έγιναν πιο εύκολα."της εξήγησε κοιτώντας τον ουρανό της εκκλησίας" πριν βάλουμε χαρτιά υποδοχής χρησιμοποιούσαμε ένα σύστημα παρόμοιο του Άουσβιτς. Περνάμε ένα καυτό σίδερο και το κολλούσαμε στον καθένα ξεχωριστά για να έχει αριθμό. Μια φορά μάλιστα ο μπαμπάς με έβαλε να προσέχω τους αριθμούς 11. 111 και 22.222 και είχαμε σπάσει πολύ πλάκα!Έχεις ακούσει ποτέ αστεία από την κόλαση; Είναι πολύ καυτά!"γέλασε δυνατά" Άλλη μια φορά θυμάμαι το 1829 για τα γενέθλιά μου ο μπαμπάς έβαλε τα καζάνια να βράσουν σε τόσο ψηλές θερμοκρασίες που η ζέστη έφτασε μέχρι ένα ηφαίστειο στην γη και έκανε μια ταιριαστά έκρηξη! "τώρα η Εύα σηκώθηκε και πήγε δύο καρέκλες πιο πέρα αλλά εκείνος την ακολούθησε" όταν πέθανε η μαμά μου το 1666 δεν στο κρύβω έκλαψα πολύ. Όμως ήταν μια ισχυρή δαίμονας και είχε ζήσει καλή ζωή και έτσι μετά από εκατό χρόνια το ξεπέρασα."μιλούσε ακατάπαυστα

Ο Ασμοδαίος μιλούσε τόση ώρα που η λειτουργία τελείωσε και βγήκαν έξω. Αλλά ακόμα και εκεί όταν η Εύα προχωρούσε σε μια κεντρική λεωφόρο κοιτώντας τα μαγαζιά εκείνος συνέχιζε να μιλάει χωρίς να έχει προσέξει ότι η Εύα φορούσε ακούστηκα.