TÖRE

14. Bölüm

Eve yetiştiğimizde Baran koluma girerek konağa yönlendirdi. Gitmek istemiyorum ben eski hayatımı istiyorum. Ağlamak, üzülmek istemiyorum. Kapıdan girdiğimizde ev halkının erkenden odalara çekildiğini gördüm. İçim rahatladı. Karnıma saplanan ağrı ile yüzümü buruşturdum. Bana endişe ile bakan Baran 'a gülümsedin. Bu çocuk ki çok iyi. Tekrar koluma girip odama yönlendirdi. "Bişey olursa odamdayım, abim gelirse de üzülme değmez. Dediğim gibi odamdayım." Bu çocuğa minnettarım. O gider gitmez daha 5 dk geçmeden odaya pat diye Serhat girdi. Artık içimde sadece tiksinti var. Midem ağzıma geldiğinde suratına bakmadan banyoya girdim. Kilitleyip kendimi lavaboya attım. İçimdekiler sökülüyor gibiydi. Sonunda bittiğinde ağzımdaki tatla yüzümü buruşturdum. Dişlerimi fırçalayıp kapıdan çıktım. Serhat odada volta atmayı kesip bana yaklaşmaya başladı. Elimi ona doğru uzatıp "Gelme. Yaklaşma. Uzak dur benden." soğuk ^buz gibi ^ sesle ona seslendiğimde adım atmayı kesti.

Konuşuyordu ama boş. Cidden şuan transa girmiş gibiydim. Ne hissettiğimi ne istediğimi bilmiyorum. O konuşuyor ama ben duymuyor ve algılamıyordum. Bunların tek sebebi bu aptal olay. Banane töreden. Keşke gelmeseydim, görmeseydim, hissetmeseydim. Her neyse... Birden kolumu tutunca irkildim. Ben ne ara yatağa girmiştim. Kolumu hırsla kendime çektim. Yatağa girmeye kalktığında bu arsızlığı karşısında ağzım açık kaldı. O girmeden yataktan fırladım. O ne yaptığıma dair değişik değişik bakarken umursamadım. Aldığım yastığımla kanepeye ilerledim. Karşı çıkacağı sırada umursamadan kanepeye uzandım. Hiç de batmıyor. Çünkü abartıyorlar. Huzursuz uyku beni bekliyordu.

Sabah uyandığımda yataktaydım. Ne işim var burada ben gece yataktaydım. Sinirle doğruldum. Yoktu. Oda bomboş. Saat 6 oldu halde. Sevgilisini özlemiştir. Aman neyse ne. Umursamayacağım. Asla aşk acısı çekmem. Güçlüyüm ben. Keşke duman ah neşesi yeter dinleyebilsem. Ama üşeniyorum. Yataktan doğruldum. Kalkasım gelmiyor ama uyumakta istemiyorum. Çelişkilerle boğuşuyorum. Dolaba ilerlemeye başladım düşüncelerim arasında. Keşke bu kadar düşünmesem. Kafam dolaba sertçe çarptığında acı dolu bir inleme ağzımdan çıktı. Banyodan apar topar biri çıkınca o tarafa baktım. Bir adet hayvan, öküz,mal,adi saat 12 yönünde bana yaklaşmakta. Ne demiştim. Umursamak yok!

"Ne oldu niye öyle bağırdın? Birşey mi var? " bi kere ben bağırmadım. Sadece suratına buz gibi bir ifadeyle baktım. Bakışları endişeli bir hal alırken hızla aynaya döndüm. Tadaaaaa. Bir bu eksikti. Kafamda yeni bir kafa çıkmış bana gülümsüyor hemde kırmızı. Ağlamak istiyorum ama sadece istiyorum. Yine aynı soğukluğu göstererek kıyafetlerimle banyoya ilerlemeye başladım. Hızla işlerimi halledip odadan fırladım. Bana değişik bir şekilde bakıyor. Pişman, hüzünlü, mutsuz, umutsuz. Olmalı. Baksın öyle. Koridorda Baranı görünce suratıma gülücük yerleşti. Bu çocuk çok iyi ya. Keşke onunla evlenseydim. Çocuk diyorum ama benden büyük. Saçma düşüncelerimi kenara bırakarak yanına ilerledim. Kafamı görünce gözleri irileşti.Göz devirme isteğimi zorla bastırıp açıklama yapmaya başladım. Rahatlayan surat ifadesini görünce sırıtmaya başladım. Saat 3 yönünde yaklaşan adi yüzünden suratım geri asıldı. Baran da farketti beraber ilerlemeye başladık. Serhat da ölsün. Hah.

--------Serhat -------

Baran'ı öldürmek istiyorum. Lan insan abisinin tarafını tutar ama baştan belliydi Melek'e olan ilgisi. Sinirlerim iyice gerekirken aklıma Melek'e az önceki suratı geldi. Buz gibi. Soğuk, çok soğuk. Kafasını da nasıl çarptı. Şaşkın. Ya da sinirli ne bileyim işte. Bana iğrençmişim gibi bakması beni öldürüyor. Hakettim. Neden itmedim. Karşılık verdim. İtiraz etmiyorum. O an aklıma Melek'e zarar verebilecekleri gelince karşılık verdim. Onu gördüğümde gözlerindeki hayal kırıklığı beni bitirdi. Ah ah. Kahvaltı masasında her zamanki yerinin aksine en uzağımda Baranın altını çiziyorum Baranın yanına oturdu. Neyse haklı olan o. Biraz zaman tanımalıyım. Bir an masada Baran'ın kahkahası yankılandı. Kafamı çevirdiğimde Melek'in kızaran suratını saklamaya çalışmasını izledim. Baran malı neye güldü. Gebertirim. Daha fazla dayanamadım ve ayağa kalktım. Bugün beni uğurlayan biri yok. Hepsi senin yüzünden diyen iç sesime tokat atıp arabaya ilerledim. Ben bu akıl ve düşüncelerle nasıl iş yapacağım?