<Unicode>
အရေးကြီးအစည်းအဝေးရှိသည့်အတွက် ဇိမ်း ဒီနေ့တော့ Companyရောက်နေသည်။ ခဲလွန်က အားလုံးဦးစီးပေးထားသော်လည်း အစည်းအဝေးမှာအရေးကြီးသည့်အတွက် ကိုယ်တိုင်လာရသည်။
မိုရံကိုလဲ ပြဿနာမရှာဖို့သေချာမှာခဲ့ရသေး၏။
"designအတွက် အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသားပါ
နမူနာထုတ်ထားတဲ့ဟာတွေကလည်းအားလုံးကောင်းတယ်၊ ပိတ်ကလဲအရည်အသွေးရောကောင်းတယ် "
ကျွမ်းကျင်သည့်အဖွဲ့ဝင်များ၏ စကားကိုနားထောင်ကာဇိမ်းခေါင်းညိတ်မိသည်။
"စက်ရုံကိစ္စရော"
"သိပ်မလိုတော့ပါဘူး နောက်၆လလောက်နေရင်ပြီးမယ်ထင်တယ်။ဆောက်လုပ်ရေးအတွက်ထုတ်ပေးထာတဲ့ ဘက်ဂျက်ကအဆင်ပြောတဲ့အတွက် သိပ်မလိုတော့ပါဘူး"
ကိစ္စကသိပ်ပြီးမရှုပ်တော့။
စက်ရုံကိစ္စကလဲ ပြီးစီးခါနီးပြီဆိုတော့ ကိစ္စသိပ်မရှိတော့ပေ။
ထိုစဉ် ရုတ်တရက်ဝင်လာသည့်ဖုန်း။ ဇိမ်း ကြည့်လိုက်တော့ မိုရံ။
ချက်ချင်းကိုင်လိုက်တော့ ခဲလွန်ကတော့ ကြည့်သာနေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ငါမင်းဆီလာမလို့ လာလို့ရလား"
မိုရံ စကားကြောင့်ဇိမ်း ဇိမ်းနာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်၁၁နာရီ။
"နေ့လည်စာစားပြီးပြီလား"
"မစားရသေးဘူး မင်းနဲ့အတူစားမလို့"
တစ်ဖက်မှမိုရံစကားကြောင့်ဇိမ်း ပြုံးမိသည်။
"ကောင်းပြီ Lawwကိုခုလွှတ်လိုက်မယ်။သူနဲ့အတူလာခဲ့"
"အင်းအင်း "
ဖုန်းချလိုက်ပြီး ဘေးနာမှLawwကိုကြည့်လိုက်တော့ အလိုက်တသိ အနာရောက်လာ၏။
"မိုရံကို သွာခေါ်လိုက် သေချာဂရုစိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ boss"
အစည်းအဝေခန်းမထဲမှ ထွက်သွားသောLaww။
ဇိမ်း အစည်းအဝေးကိုအမြန်အဆုံးသတ်ဖို့ စီစဉ်လိုက်သည်။
