Gjallë ✔

Edhe??

Sa bukur eshte te jesh e lireeee,u degjuan te uleriturat e çmendura te Mias ,qe vetem ndalim nuk njihnin.....
Realisht,nuk do jete vetem drame...

-Dua nga te gjithe ju qe te shenoni ne fletet perballe nga nje vecori speciale te vetes ,bashkangjitur me nje vecori qe nuk e preferoni ose do e hiqnit fare nga vetja.(iu kerkoi  presorja studenteve te klases se 10 te kryenin kete detyre).
-Profe,po sikur te mos kemi asnje lloj vecorie te mire,as syte te bukur,as shpirt te mire,si i behet puna pastaj?(pyeti Mia duke qeshur per te mos kultuar te gjithe te tjeret se ndihej keq ne ate moment ).
-Askush nga ne nuk eshte perfekt .Mund te duket sikur kemi nje jete perfekte,nje familje te tille ,nje pamje perfekte apo nje sjellje te atille.Mirepo,vete njeriu eshte sinonim i mungeses se persosmerise.Kur ne jetojme si perfekte,ne ne fakt jemi duke humbur jeten tone.Jeta nuk eshte vetem rregulla,vetem zbatime,praktike,fjale te mesuara nga te tjeret apo ofendime e gjykime te pabaza.Eshte me shume sesa gjithcka.Ti dhe askush tjeter nuk eshte i shemtuar.Bukuria juaj eshte ajo qe tejkalon syte,eshte ne brendi te vete qenies suaj,ne brendesi te mendimeve dhe zemres suaj.Ndersa,shpirti i mire eshte vetem nje gjykim qe nisi te perdorej gjeresisht prej nesh qe te mundeshim te mbulonim problemet reale te shoqerise.Nese ben nje gabim,nuk eshte shpirti yt i keqi,eshte fakti se ,cdokush nga ne e ka djallin brenda vetes,thjesht ndonjehere,jeta na detyron te jemi te tille,djalli i te tjereve.
-Profe,je gjenii,u degjuan fjalet e nxjerra nga vete Mia.
-Une vetem thashe ate qe mendova,hajdeni tani na lexoni se çka keni shkruajtur.
-Ta nis une?(pyeti Mia)
-Patjeter,na thuaj,iu kthye presorja e lendes se letersise.
-Atehere,e di qe nuk kam perdorur ndonje figuracion tejet te pasur letrar,por jam perpjekur te jem sa me e sinqerte dhe te pershtstem edhe me tekstin psikologjik te librit.(te tjeret nisen te revoltoheshin per shkakun se ajo akoma nuk kishte nisur te lexonte e po i linte ata te prisnin edhe rradhen e tyre per te lexuar).
-Nuk ka problem nxenes,ajo ka pak ngurrim kaq.(e mbuloi presorja gjithe situaten e sikletshme dhe Mia nisi te lexonte).

Nje vecori me thane.Ehh,eshte e veshtire te njohesh veten.Ndonjehere nuk e di as vete se kush jam apo çfare cilesie kam ,as kur shoh se rralle here shfaq ndonje talent.Per te mos e zgjatur shume si diskutim,po them kete vecorine qe mendoj se eshte vertete nje cilesi e mire imja.Une jam me fat per familjen time.Vellai im me ka mbeshtetur gjithnje pavaresisht zenkave qe mund te kemi patur keto kohe.Do thoni ju,kjo eshte vecori qe s'ka lidhje.Ne fakt,jam aq e zgjuar sa ta kuptoj se nuk ka lidhje dhe nuk jam aq e trashe sa te dal ketu perballe jush per ta lexuar nese do shkruaja broçkulla.Arsyeja perse cilesoj familjen mbetet mungesa e nje cilesie timen.Une nuk jam e dashur aq shume sa ju,ndoshta sepse jam pak e turpshme.Nuk kam ndonje tip e aq interesant.Po,po viktimizohem.Epo,dikush duhet ta bente kete.Brenda kesaj letre shkruajta edhe cilesite e mia te keqija.E po a vini re,kam shume .

-A je mire?(pyeti presorja ate e shqetesuar).
-Edhe?(iu kthye ajo me lote ne sy).
-A do me beje me mire shqetesimi juaj?
Vellai im nuk eshte ketu prsne qe te me thoje se jam okej.Ai nuk eshte ketu.E kupton si ndihem une tani?...