Acı sizi güçlü yapar, gözyaşları sizi cesur yapar ve kalp atışları sizi daha akıllı yapar. Bu nedenle daha iyi bir gelecek için geçmişe teşekkür edin...
Gökyüzüne bakıp bir iç çekerdim. Yaşadığım her şeye rağmen ayakta durmama karşılık olarak. Önemli olan aldığımız dersler miydi? Yoksa ne olursa olsun başın dik bir şekilde yoluna devam etmek miydi? Yeri geldiğinde bütün bunlara teşekkür ederdim. Ama öyle bir zaman gelirdi ki kendimden bile nefret ederdim. Ağlardım, bağırırdım, kızardım, gülerdim, hatta kahkaha bile atardım. Ama bunlar kırgınlıklarımı hiç bir şekilde geçirmezdi. Ne kadar çabalarsam çabalayayım sonuç hiç değişmezdi. Nankör insanlar, yapmacık kadınlar, gereksiz erkekler, hiç bir şeyin daha farkında olmayan çocuklar...
Çocukluk...
Hayatınız boyunca en çok ihtiyaç duyduğunuz şey...
Bir insanın çocukluğu güzel geçmemişse, onun kaldıramayacağından daha fazla bir yük yüklenmişse eğer o çocuğun 2 türlü seçeneği vardır; ya kendi geleceğini kurtaracaksın, ya da bu zulümlere devam edeceksin. Bu seçim sana bırakılmadığında hayat sana cehennem gibi gelir. Bunu değiştirmek sizin elinizde, kontrol sizin elinizde. Kaderinizi değiştirmek sizi bir nebze olsa da ferahlatır. İşte bu yüzden çocukken olgunlaşmak herşeyin farkında olmanızı ve geniş bir görüş açınızın olmasını sağlar. Ne kadar olgun düşünürseniz o kadar size faydası olur.
Şimdi asıl konuya gelelim...
Sevgi...
Sevgi, bir insanın bir insana veya insanlara karşı duyduğunu saygıdır. Çünkü bir ilişki de ( illa ki sevgili veya eş anlamında olması gerekmiyor ) en önemli şey saygıdır. Saygı duyduğunuz bir insan size sevgisini verir. Herşey de karşılıklıdır. Eğer buna da ihtiyacınız varsa hayatınızda iyi insanlar biriktirmeye özen gösterin. Size saygısız olan bir insanı ne kadar sevseniz bile hayatınızdan çıkarmaya özen gösterin.
Sevgi o kadar hissedilebilir bir şeydir ki aslında...
Önem verdiğiniz bir kişi ne kadar uzakta olsa da onun sevgisini hissetmeniz, ne kadar size yakın olamasa da yanınızdaymış gibi hissetmeniz veya bunları size hissetirmesi sizi o kadar mutlu eder ki...
Bu yüzden yaşamınız boyunca her insanı olmasa da çoğu insanı sevmeye çalışın. Ayrım yapmayın, hayvanları sevin, doğayı sevin. Çünkü inanın ki onlarda sevgiye muhtaç bazı şeylerden örnektir. İlk önce kendinize saygı duyun. Siz kendi yaşamınızdaki en önemli varlıksınız. Her ieyde ilk önce kendinizi sonra etrafınızdaki insanları düşünün. Sadece kendinizi sevin, kendinizden başka kimseyi sevmeyin, kendinizden başka kimseye fazla değer vermeyin daha doğrusu kendinize verdiğinizden daha fazla vermeyin. Herkes gider yine tek kalırsınız. Yalnızbaşınıza...
Şimdi diyeceksiniz belki, nerden nereye geldin diye. Haklısınız. Fakat dikkat ederseniz hepsi birbirine bağlı kavramlar. Biri olmazsa biri eksik kalır, biri giderse diğeri yalnız olur. Bu yüzden sevgiyi ve saygıyı hayatınızdan çıkarmayın.
Hayat aynı şiir gibidir bana göre...
Sizin içinizdeki çoğu duyguyu şiirde bulursunuz, anlatamadığınız, içinizde tuttuğunuz bir sürü özlem veya nefreti şiirde bulursunuz. Bazen çoğu şiir sizi anlatır. Tamı tamına...
Çoğu şairin, yazarın, şarkıcının bir hikayesi vardır. Aşık olduğu ama bi türlü kavuşamadığı, aşık olup kavuşup sonra sonu kötü biteni, yakınını kaybedeni...
Veyahut benim gibi sevdiğini kaybedeni...
Size bu duyguyu nasıl anlatacağımı, size nasıl o duyguyu hissettirebileceğimi bilmiyorum. Ama her hikayenin bir başlangıcı vardır. İyi veya kötü. Bende bu hikayenin "Giriş" kısmından başlamak istiyorum....
"En önem verdiğim şey hayatımdaki insanın yanında olmasam bile bemi hesaba katarak davranması.
Duruşu, davranışı bile beni hesaba katarak olmalı. Asıl sevgi budur. Yanında değilken de varlığına saygı göstermek ve bunu yaparsam nasıl hisseder diyebilmesi..."
Bu hikayede benim yol arkadaşım olursanız, beni yalnız bırakmazsanız derinlerimde neler olduğunu öğrenebilirsiniz. Hepinize şimdiden teşekkür ediyorum...
