Stranger

Kabanata 2

Iyon ang mga nangyari kahapon nag away kami ni Papa dahil sa kagustuhan niya na magpakasal ako sa anak ng kaibigan nito at iyon ang ayaw ko dahil alam ko na kagustuhan lamang nito iyon.

Bakit may mga tao na gustong komontrol ng buhay mo gayong sinilang ka na patakbuhin iyon ang sarili mong buhay na nasa iyong paraan.

Napabuntong hininga na lamang ako at nahiga na sa buhanginan. Inaantok ako wala akong maayos na tulog dahil sa kotse lamang ako natutulog ng nagdaang gabi.

Namalayan ko na lang ang unti unting pagpikit ng aking mga mata.

Narinig ko ang huni mga ibon at ang humahampas na tubig sa dagat. Marahan kong inimulat ang aking mga mata. May mga nagliliparan paring mga ibon. Naupo ako maliwanag pa pala napatingin ako sa aking relo alastres na ng hapon ang bagal naman ng oras.

Napaiktad ako ng may umubo sa tabi ko.

Agad naman akong tumingin at hindi ako nagkakamali may kasama ako. Nakanhiti ito sa akin sabay lahad ng kamay.

"Andrew" pakilala nito.

Anong ginagawa nito dito? Natanong ko sa sarili sabay tinhin sa paligid walang ibang tao ang nanroroon wala ding sasakyan maliban sa kotse ko.

Ganun pa man ay tinaggap ko ang kamay niya wala naman masama diba?

"Elise" pakilala ngunit nang hawakan ko ang kamay niya ay napakalamig nito.

Tila napansin nan niya ang naging reaksyon ko.

"Pasmado lang" aniya at muling ngumiti.

Napangiti na lamang ako sino ba ang hindi? Sa kislap ng kanyang mga mata ay puno mg kasiyahan kaya ako napangiti.

"What are you doing here?"

Nagatataka kong tanong.

Ngumiti muli ito Gosh!! Hindi ba ito hihinto matutunaw na ako. What nasabi ko ba na matitinaw ako!

"Dito ako parati night and day" ani nito at tumingin sa dagat malayo ang tanaw nito. Pagkaraan ay muli niya akong tinitigan.

"Ikaw ano ang ginagawa mo sa lugar na ito?" Tanong niya.

Nagiwas naman ako ng tingin at tumingin naman sa mga umaalon na dagat.

"Mahabang kwento" sabi ko.

"Its okay I loved long story" wika nito at bahagyang lumapit sa akin. Shet whu I feel this way?

Parang close na kami kaagad ngayon ko lang soya nakilala bakit parang ang gaan ng loob ko sa kanya. Hindi man lang ako umiwas ng nagtama ang mga braso namin.

Tumawa pa ito ng titigan ko ang mukha niya.

"Umalis ako sa amin and I don'y want to come back again" muli ay tinuon ko ang sarili sa dagat. Hindi ito nagsalita marahil hinihintay ang susunod ko na sasabihin.

"Gusto ng Papa ko na ikasal ako sa anak ng matalik niyang kaibigan" huminto ako sa pagk-kwento naramdaman ko na naan ang inis sa aking ama.

"Nakikinig ako" halos pabulong nitong sabi kaya ngpatuloy ako.

"Masakit lang kasi na isipin na ang sarili mo na ama ang nag k-kontrol ng buhay mo, pakiramdam ko wala na akong karapatan na patakbuhin ang sarili kong buhay" naglandas na naman ang mga luha ko. Shet lang nakaahiya! Agad ko naman itong pinahid ng kamay ko.

Napatingin ako sa kanya ng iabpt niya ang isang puting panyo hindi naman ako nagalinlangan na kunin ito at gamitin.

Hindi ito nagsalita.

"Iyon nga lumayad ako at napadpad ako dito"

"You found a right place" sa wakas ay sabi nito.

"Yeah this place is perfect, dito naramdaman ko ang mging malaya katulad ng mga ibon na yon" sabay turo ko sa mga lumilipad na mga ibon.

"Maganda ang maging malaya pero malungkot din" aniya.

"What do you mean, ayaw mo ba ang mahing malaya?"

"I want to be free pero para sa akin ang pagiging malaya ay para sa tapng desirving"

"Ibig ba na sabihin hindi ako desirving?"

Tumawa ito.

"Hindi naman sa ganoon"

Ito na naman nguminhiti na naman siya. Ang anda pa nan ng ngipin niya at lalo na ang mga labi ngyon lang ako natukso na gustong halikan ang mga mapupulang labi ng isang lalake. Tumawa din ako.

"Ikaw bakit ka nandito?"

"Dahil dito ako nakatira"

"Talaga!" Gulat ko na tanong.

"Yup gusto mo ba na sumama?"

Tanong nito at tumayo. Sinundan ko lang siya ng tingin habang nagpapagpag ng damit. Sasama ba ako? Mukha naman siyang mabait.

Namalayan ko na lang ang sarili ko nag lalakad wala nang masama kong sasana ako kay Andrew .

"Alam mo ba na may dahilan kata ka nabubuhay" basag nito sa katahimikan namaing dalawa, hindi ko alam kung saan kami pupunta basta sumusunod lamang ako sa kanya. Malayo na kami sa dalampasigan. Para kaming pupunta sa isang mabatong lugar ngunit napalibutan ito ng mga ibat ibang bulaklak.

"Dapat sa bawat pagdaan ng araw iparamdam mo sa mga tao na nakapaligid sa iyo na mahal mo sila" pagpatuloy nito.

"Paano ang tao na iyon ay sinasaktan ka liked my father, para sa kanya lang ang gingawa niya"

Huminto siya sa paglalakad at humarap sa akin.

"Dahil kailangan o kaya sobra ka niyang mahal"

Umiling ako.

"Subukan mo na tanungin siya at pakinggan ang mga paliwanag niya doon mo malalaman ang mga dahilan niya"

"Pero hindi mo ako naiintindihan, hindi ko mahal ang taong ipapakasal niya sa akin" giit ko dahil iyon ang totoo.

Ngumiti siya. Sana ay lagi na lang siyang naka ngiti.

"Ang pagmamahal parang subject sa school kung gusto mo na matuto pag aralan mo" sabay kindat niya sa akin at nagpayiuna sa paglalakad.

Hinabol ko siya.

"Wait lang hinatayin mo ako" hinihingal kong sabi sabay tukod ng mga kamay ko sa tuhod.

"See paano mo haharapin ang pagsubok kung ang maliit na bundok na ito hindi mo kayang akyatin"

Ginala ko ang mga mata ko sa paligid. Ang ganda iyon ang una kong naisip. Napapikit pa akp ng lumakas ang hangin. Nasa ibabaw kami ng maliit na bundok at mula doon ay tanaw ko ang kalawakan ng dagat.

"Ang ganda" sa wakas ay nasabi ko para akong nasa langit patakbo pa akong nagtungo sa dulo ng bundok at dumipa.

"This is awesome!" Sigaw ko at umikot ikot. Para akong nasa langit sa ganda. Best day ever! Sa ganda ng lugar ay gusto ko ng manatili sa lugar kahit habang buhay.

"Nagustuhan mo ba?" Tanong niya. Hindi ko man lang namalayan na nakalapit na siya.

Sunod sunod ang pagtango ko. Ngumiti siya. Shet puwede ba na huwag ka ng ngumiti kinikilig ako! Sabi ko sa sarili.