┊ ┊ ┊ ┊
┊ ┊ ┊ ★
┊ ┊ ☆
┊ ★
☆
┊ ┊ ┊ ┊
┊ ┊ ┊ ★
┊ ┊ ☆
┊ ★
☆
"Biliyor musun Sylvia? Ölü kızlar büyüyemezler." Sylvia, duyduğu bu sesle oturduğu sırada kaskatı kesildi. Bir ses hem nasıl bu kadar yakından, hem de bu kadar uzaktan gelebilirdi?
"Ben öleli yıllar oluyor ve biliyor musun? Ben ölürken ilk önce saçlarım tutuşmaya başladı, sonra giderek vücuduma yayıldı yanma hissi. En küçük hücreme kadar cayır cayır yandığımı hissettim. En sonunda küle dönüştüm ve her bir parçam rüzgarla birlikte dünyanın farklı yerlerine savruldu."
Hoşlanmamıştı Sylvia bundan, vücudu korkuyla titrerken sanki bir hayalet onun içinden geçiyor gibi buz gibi bir hissiyat kaplamıştı içini. Kalbinin donduğuna bile inanabilirdi o an.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝗠𝗼𝗻𝗮𝗰𝗵𝗼𝗽𝘀𝗶𝘀 ❦ 𝗣𝘂
De Todo"Ölü kızlar büyüyemezler." Oturduğu sırasında, aniden duyduğu bu sesle irkildi Sylvia. Vücudunun resmen içinden geçen soğukluk yavaş yavaş bedenini ele geçiriyordu..
