Serenade𖠌

Chapter 9

✍︎︎Lanterns

Xianara Klare..

I need to take a break

Yan ang sabi ko sa sarili ko. Kailangan ng utak kong maging payapa..

Napagdesisyunan kong makisama sa mga hikers na papunta sa bundok na dati naming pinuntahan ni Atlas.

I just want a peace of mind

Sa gitna nang pag ha-hike, napatigil kami don sa may ilog. Naalala ko pa yung ibinaba ako ni Atlas sa likod niya.

Napangiti nalang ako ng palihim

Nakakamiss grabe

𖠌𖠌𖠌

Nag build kami ng campfire pagdating namin

Nakakainggit yung couples na andito ngayon. Halos hindi mo din kilala yung iba dahil nakisabay lang ako

Maya maya nagulat ako dahil sa pagtawag ni Faye sakin. I answered the call immediately.

"Hoy asan ka?" tanong niya sa kabilang linya.

"Nag hiking ako.." sagot ko.

"Aww, may kasama ka ba?"

"Wala, nakisabay lang ako sa mga hikers e" sagot ko.

"Ayyy, akala ko kasama mo si Atlas."

A tear drops on my cheeks.

"Hey are you okay? Bat ka naiyak?" tanong nito

"Di ako naiyak, haha."

"Hmm enjoy ka lang haa, aalis lang kamii babye!" sagot nito at pinutol ang tawag.

Ang boring naman dito

𖠌𖠌𖠌

Bandang 10:30 pm, naglabasan kaming lahat sa among tent dahil maglalalipad daw kami ng lanterns. Para daw yon sa wishes namin sa buhay..

Matutupad na yung pagbalik nila Mom and Dad, kaya wish ko nalang ang ilalagay ko.

Kinuha ko ang black na pentelpen sa bag ko at sinulatan ang lantern na hawak ko.

Sinilip ko pa yung mga tao sa gilid ko kung ano ang ginagawa nila.. Yung iba tumatawa, kumakain, nagsusulat, etc.

At dahil mag-isa ako, nakisabay nalang ako sa ginagawa nila

𖠌𖠌𖠌

Nagpalipad na kami ng lanterns

Masaya naming pinanood yon habang lumilipad. Yung iba nagpi-picture, yung iba may kayakap habang nanonood, pero iba ako

Ako yung tipo ng tao na hindi pinipicturan ang nagawa. Mas lalo ko kaseng namimiss ang paggawa ng bagay na yon

I will just treasure the memories I'd love to make

Mag isa kong pinanood ang lanterns na lumulutang. Yakap ko ang sarili ko dahil sa lamig, kahit kumot na ang nakabalot sa katawan ko. Malamig na rin ang hanging tumatama sa mukha ko.

Sayang at wala si Atlas

Napangiti ako sa sariling naiisip ko

"Xia tara kain na!" napalingon ako kay Kuya Roel, isa sa hikers.

"Wait lang po!" sigaw ko pabalik at muling tumingin sa langit pero sa ibang bagay naman,

Sa buwan

Naalala ko ang sinabi ni Atlas sakin— na kukunin niya yon para sakin. At dahil don napatingin ulit ako sa lantern ko na sobrang layo na. I smiled before remembering what I wrote in that lantern,

'Help me find the right one for a selenophile like me..'

𖠌𖠌𖠌

Day 10, August 9
11:02 pm
I wanted a peace.. yan ang gusto ko kaya pumunta ako ng bundokkasama ang iba't ibang hikers.. mabait sila sakin pero hindi ko maiwasang hindi malungkot.. Lahat kase ng alaala mo don ay nagpapaulit-ulit lang sa utak ko. Pero I fought those. Like what I've always wanted, gusto kong mag-isa nakayakap sa kumot, habang nakatitig sa lantern at buwan.. Mas gusto kong ako munang mag-isa kahit nakakainggit yung nasa paligid ko. Mas gusto kong mag relax ng mag isa kaysa may kasama ako. At natupad yon. I think this is one of the memory I love and helped me the most