Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece "Allâh'ın rahmetinden ancak kafirler ümidini keser.." diye bir zerre taşımaya çalışıyorum kalbimde.
Adam olacak mısın?
Hani şöyle müslüman denileninden?
Senden bir halt eder mi ki?
Yaptığın yanlışları saymaya başlasam utancından yerin dibine girersin.
Sürekli pişman olmak, pişman olacak şeyler yapmak nasıl bir şey mesela?
Yorulmuyor musun, bu kadar gâfil olmaktan?
Bütün kainat sanki senin akıllanman için dizilmiş, sen. Sen ise, ısrarla gözlerini kapatıyorsun. Işığın zerrecikleri fayda vermesin diye ellerini ısrarla yüzüne kapıyorsun.
Zannediyor musun ki, seçilmiş bir kulsun. Müslümansın diye müslüman öleceksin diye bir kanun yok malesef.
"Yâ leytenî...!" diyeceğin günler yakın sanki nefsim.
Helak olacaksın.
Biraz daha adım atarsan bu günahlarınla helak olacaksın.
Şimdi de işlemediğin günahları hesaplamayı bırak. Senin varlığın zaten en büyük günahın.
Bilmiyor musun, 'ben varım' demekten daha büyük günah olmadığını?
Ya gerçekten soruyorum. Sen bıkmadın mı aynı şeylere aldanıp sonrasında ağlamaktan.
Bir şey diyeceğim.
Senin göz yaşlarında gerçek değil bence.
Sadece ağlayıp devam etmen neyine kâr ediyor? Neyine kâr edecek?
Sonsuza kadar böyle süreceğini mi zannediyorsun?
Ya birden gitme vaktin gelirse?
Ne yapabilirsin ki?
Hiç.
Sana tahammül edemiyorum. Seni gerçekten sevmiyorum. Senden nefret ediyorum.
Sen gerçekten Kudüs müsün? Filistin'in âşık olduğu, Filistin'e âşık olan?
