Hayat Tırmanışı

Bölüm 11

Biraz arkalara doğru giden Elçin buradan ayrılmayı pes istemiyordu içeri girmekte kararlıydı okulun duvarını takip ederek arkasından dolandı ve arka taraftaki duvarın yanına gitti duvarda tel olmadığı için kolayca çıkıp sonrada atlayarak okulun arka bahçesine girdi arka kapıdan girmeyi planlayan Elçin kapının yanına yaklaştığında bunun pek mümkün olmadığını anlamış oldu
  Bundan sonra ne yapacağıyla ilgili gram fikri yoktu etraf soğumaya başlıyordu daha fazla burada durmaması gerekiyordu ama aynı zamanda da okuldan ayrılmak istemiyordu biraz uzaklaşsam bir şey olmaz diyen Elçin duvardan karşıya yine geçti ve arka duvarın iletişime doğru ilerlemeye başladı gityi gitti okuldan 5 dk yürüyüş mesafesi kadar uzaklaştı . Orada evler az olduğu için okulu hala görebiliyordu .
  Biraz da sağ tarafa doğru yürüyeyim diye düşünüp yürüdü ama bu sefer abartmıştı çok fazla gitmişti okulu göremiyordu havada fazla soğumuştu derken kar yağmaya başladı yüzüne çarpan sert rüzgarla kendine gelen Elçin kaybolduğunu anladı . Nerede olduğunu bilmiyordu ama nereden geldiğini biliyordu oraya bakarak çapraz bir şekilde ilerelemeye devam etti .
Karın büyüklüğü diz boyuna varmış , çizmelerin her yerinden ayaklarına sinsice ulaşmaya çalışan karların içinde yürüyordu . Ara sıra uğultuyla esen rüzgarın yerden kopardığı kar tanecikleri yüzüne savruluyor ; kirpiklerine yapışan karları eliyle silip atmak zorunda kalıyordu . Önünde uzanan bembeyaz örtü , gözünde gittikçe büyüyor ; bu kar yığınının içinde kaybolup gideceğinden endişeleniyordu , biraz daha sabretmeliydi , dayanmalıydı ama artık tahammülü kalmamıştı çok üşuyordu biraz dinlenmek için durmak istedi yere yavaşça çömeldiğinde solunda ağaçlık bir alan sağında ise bembeyaz uzun bir yol vardı sanırım kaybolmuştu ........

{Elçin okulun oradayken Ekin?}:
Ekin annesini olayı anlattıktan sonra karakola şikayet etmeye gittti babası Ekin bir şey yok desede annesi çok üzülmüştü buna . Ekin zaten etrafta kamera falan yoktu ben ifade versem bile tutuklanmazlar dedi annesi ise biz yinede elimizden geleni yapalım gerisi Allah'ın takdiri dedi. Ekim'de karakola gidip ifadesini verdi ki karakoldan çıkarken kar yağışı hızlandığı için biraz daha karakolda beklemeye karar verip yine içeri geçtiler .
Elçin ise ağaçların oraya geçti oranın güvenli olacağını düşündü biraz daha sık ağaçlı bölümlere doğru gitti etrafta kuru odun olmadığı için ateş de yakamazdı son çareyi ağaçlar dan biraz çıkıp imdat diye bağırmakta buldu ayağa kalktı ve başka bir kadın çığlığı durdu oda imdat diye bağırıyordu tam Elçin ben burdayım diyecekken oradan bir erkek sesi geldiğini ve o cümlenin de kes sesini olduğunu duydu ve oraya yaklaştı .
Biraz uzaktan izledi adam yanında iki adam daha vardı kadının kafasına silah doğrutmuşlardı ayrıca kadının yanındaki bir erkeğe de sanırım sevgilisi adam aniden kızın sevgilisini vurdu kadın ağlamaya başladı Elçin'de çığlık atmamak için kendini zor tuttu.
Bu çok korkunçtu onun için.
Yavaşça ayağa kalkıp gitmeye denerken bir dala bastı ve adamlar o sesi duydu Elçin hızlıca koştu oradaki adam yakalayın şunu diye bağırdı Elçin kaçıyordu ama adamlar peşindeydi nabzı küt küt atıyordu bir dağın oraya geldiğinde ayağı burkuldu ve yere düştü . Sürünerek ve ağlayarak oradaki kayalıklara doğru geldi adamlar onu her an bulabilirdi Elçin çok korkuyordu aklında hâla o adamın öldüğü sahne aklındaydı ne yapacağıyla alakalı hiçbir fikri yoktu .
Adamlarına ayak sesini duydu yaklaşıyorlardı yapacak hiçbir şey i yoktu tek çaresi atlamaktı ama korkuyordu kayalığın köşesine doğru yaklaştı ortalama 3 metre bir yükseklik vardı adamlar Elçin' inyanına yaklaştı ve Elçin kaçmak için atladı ....

NOT [Eğer cidden okuduysanız çok teşekkürler]