𝘈𝘧𝘳𝘢𝘪𝘥 // Kagehina

0.8

Ortalık sanki savaş alanıydı,
Herkes bir tarafa koşturuyordu, iyi de, Kageyama nerede?
Bokuto'nun büyük kahkahası kulağımda yankılanırken onun baktığı yere göz gezdirdim.
Kageyama'yı yerde gördüğüm gibi kavganın ortasına daldım, geri zekalı olmak benim işim sonuçta.
Bokuto'nun kahkahası bir anda kesilirken birkaç saniye içinde sesini tekrar duydum,
"LAN HİNATA N'APIYORSUN!?" Kageyama'yı ceketinden tutup tekmelerin arasından sıyırmaya çalışıyordum, neydi bu? Bizim sonumuz mu yoksa başlangıcımız mı?
Gülüşme sesleri, kafamı kaldırdığımda esmer çocuktan yüzüme bir yumruk yemem bir olmuştu. Umursamadım, sadece bayılmamaya çalışıyordum o an. Kageyama yüzüme baktığında, her şey ağır çekimde geçekleşiyordu sanki, Bokuto esmer çocuğa bir tekme savurduğu sırada Kageyama'nın parçalanmış yüzüne baktım, kalbimin çok yabancı olduğu bir duyguyla karşılaştım. Hep ölmek istemiştim, ölmek hiçbir zaman zor gelmedi bana, zor olan yaşamaktı, ve ben zor olanı başarmak istiyordum, ama bunu tek başıma yapamıyordum. Yaşayamıyordum ben, hiçbir şeyi yapamıyordum, kimse, hiçbir şey başa çıkamıyordu duygularıma. Yapamıyordum tek başıma hiçbir şeyi, bu yüzden tüm gücümle bağırdım,

"KAGEYAMA!" Kageyama'nın öfkeli gözleri gözlerimi bulduğunda ona doğru yaklaşıp tekrar bağırdım,

"ÇIKAR BİZİ BURADAN!"

Kageyama
O an
Kalbim, ikinci kez biri yüzünden kendi için savaşıyordu
Kalbim ikinci kez, birini kurtatmak için yanıp tutuşuyordu
Yapabilir miydim
Kurtarabilir miyim seni, bu soğuk havada, fırtına peşimizden gelirken bunu başarabilir miydim?
Seni fırtınadan korurken kendimi karanlıktan kurtarabilir miydim?

Tek elimle Hinata'yı kolundan tuttuğum gibi kanlar içindeki diğer elimle karşımdaki çocuğa yumruk attım. Tutmaya çalışıyorlardı beni çekiştiriyorlardı, kopacağımı hissettim, kırılacaktım,
Kırılmayacağım
kırılmayacağım
kırılmayacağım
kırılmayacağım.
Hinata'yı bıraktım
Çocuk kolumu bir anda bıraktığında arkamı döndüm hızla, Akaashi'yle göz göze geldiğimde sırıttı,

"Sahipsiz çocuk mu dövüyorsunuz lan orospu çocukları!" Diye bağırdı. Niye buradasın Akaashi? Hepimiz öleceğiz.
Yerde boynunu kazımaya çalışan Hinata'yı gördüğümde onu tekrar kaldırmaya çalıştım.
Yapamadım
Arkamdan tutulup çekildiğimi hissettiğimde öfkeyle bağırdım.
Hayır lütfen
Tekrar kaybetmek istemiyorum

İşi dalgaya almış birkaç kız olayın ciddileştiğini fark ettiklerinde çığlıklar atmaya başlamıştı. Tanrım neden kimse hiçbir şey yapmıyor?
Arkamdan beni çekmiş olan çocuk üzerime çıkıp yumruk attığında gözlerimin kararıyordu,
Hinata çocuğu üzerimden hızla çektiğinde onu ilk kez bu kadar kötü bir halde görüyordum. Çocuk Hinata'ya yumruk attığında yere yığıldığını gördüm, öfkeyle ayağa kalktım ve çocuğa bir tekme attım, gözlerimin önünde yere serilirken Hinata'yı tuttuğum gibi Akaashi'ye baktım, çoktan koşmaya başlamıştı bile.
Hinata o kadar hızlı nefes alıp veriyordu ki, ölüyor muydu? Nesi vardı?

"Gidiyoruz! Bizi buradan çıkartıyorum tamam mı? Dayan!" Diye bağırdığım gibi onu çekiştirerek lanet parti yerinden çıktım.

Hinata
Kahretsin
Yardım edemedim, yine yük oldum.
Kageyama, niye bana öyle baktın ki?
Belki bunu yapmamış olsan şu an dayak yiyen sadece sen olacaktın.
Buraya gelmeyecektim.

Uzun yokuşlu mahallede aşağıya doğru koşuyorduk.

Daha doğrusu o beni sürüklüyordu ben de ona uyuyordum.