𝘈𝘧𝘳𝘢𝘪𝘥 // Kagehina

0.6

Konuyu nasil ilerletecegimi bilmedigim icin sakusa ve ushijimayi dusman yapicaktim YANLİS ANLİYORSUNUZ!?!? AÖCWİOCWŞKWİCO

■■■

Uykulu gözlerimi araladım
Soğuk bedenime işliyordu
Yine koltukta uyumuştum. Annem akşam gelip üzerimi örtmüş olmalıydı. Burnumu çekip ayağa fırladım, nasıl hala iyi hissediyordum kendimi anlamıyorum, şu ana kadar ölmem gerekirdi.

Yavaşça ayağa kalktım, mutfağa gittim

Koltuğa oturduğumda büyük gerçek yüzüme çarptı
Sanırım bugün Kageyama'nın kölesiydim?

Hızla kalkıp telefonumu buldum.
Bir mesaj yoktu
Belki de unutmuştur.
Umarım öyledir.
Umarım değildir.

Gülümseyip hızla odama koştum, bugün canım bir şeyler yemek istemiyordu, belki dışarıda yerdim.
Üzerime okul formasını giyip koluma kot ceketimi attığımda kapının çalmasıyla irkildim. Hızla kapıyı açtığımda kaşlarımı kaldırdım,

"Atsumu?" Diye soru sorar gibi ismini söylediğimde Atsumu umursamaz bir tavırla,

"Ne var? Çıkmıyor muyuz?" Diye sorunca hızla ceketimi giydim ve kapıyı arkamdan kapattım,

"Başımıza taş yağacak. Sen ve evime gelmek mi?"

"Sus be sen de. Sinirliyim zaten."

"Bana ne, bana mı sinirlisin?" Diye sakince konuştuğumda Atsumu güldü, güldüğünü görmek iyi gelmişti çünkü cidden sinirli duruyordu,

"Sadece konuşmayalım." dedi. Omuz silktiğimde biri arkamızdan seslendi,

"Hey! Hey beyefendi!" Adamın Atsumu'ya seslendiğini farkettiğimde kalbimin çarpması bir olmuştu, her şey beni bu kadar etkilemek zorunda mıydı?

"Yukarı mahalledeki beyaz ev sizin mi? Yan tarafı krem rengi olan hani." Diye sorduğunda Atsumu kaşlaeını çattı,

"Evet de, neden?" Diye sordu.

"Birisi içeriye girmeye çalışıyordu." Dediği anda Atsumu öfkeyle elini alnına koydu,

"Of yeter siz de ya... neyse teşekkürler." Dediği gibi bana döndü,

"Git sen ben geliyorum." Dedi, şaşkınlıkla,

"Lan olur mu ben de geliyorum." Dedim.

"Ya Hina, gelsen ne yapabilirsin ki?" Dedi ve çekilmez bir tavırla yanımızdan uzaklaştı, adam da yanımdan giderken yine yalnız kalmıştım. İç çekip yürümeye devam ettim.

"Lan, köle!"

Kalbim ağzımdan fırlayacak gibi olduğunda arkamı döndüm.
İyi
Unutmamış.

"Ne var lan?" Diye ona katşılık verdiğimde Kageyama güldü,

"Bana lan demeyi keser misin?" Dedi, tam reddediyordum ki kölesi olduğumu hatırladım. Öfkeyle başımı önüme çevirdiğimde Kageyama bir kahkaha attı

"Ne oldu, sustun bir an..." dedi sakince.

Hayır gülüşün beni çok etkiledi o yüzden dilimi yuttum sevgili Kageyama.