Thinking of you

Chapter 25

A/N Hi. Sa lahat po ng nagbasa sa thinking of you maraming maraming salamat po. Sorry nawala ako ng matagal. Now im back, :) back na rin sa updating ang thinking of you. More twists and more hotness. Babawi po ako sa mga readers ko. I hope magustuhan nyo.

Zen's Pov

Aray, bat ang sakit ng ulo ko. Bat ang sakit ng paa ko parang may nakadagan sakin. Parang di ko magalaw. Bat ang lamig? May naririnig akong nag uusap si dad un pero di ko marecognize ung voice ng kausap nya. Unti unti kong dinilat ang mata ko.

"Zenia! Gising na si zen, peter." My dad's voice as i looked upon them . Blurred ung visions ko hanggang sa unti unti itong luminaw.

"Check her vital signs" Utos ng lalaking naka puti i guess sya ung tinawag na peter ni dad. Muka siyang.. muka siyang..

"Doc kamusta po ang kapatid ko" Whaat? Doctor? Nasa ospital ako? Sinusubukan kong magsalita pero walang boses na lumalabas sakin. Puro unggol. Anong ngyayari?

"Sa ngayon, maganda ang reaction ng body as we can see nagising na siya pero that doesn't mean na okay na siya totally. She's under the state of coma and probably first step pa lang ito ng pag galing niya" Wait what? I cant believe what im hearing right now. Nag papatuloy ang doctor sa pag sasalita pero di ko ma absorb lahat. Di ko maintindihan. Nahihilo ako, parang.. parang...

Clark's Pov

"Tito, how's zen?" Tanong ko sa dady ni zen. Kararating ko lang ng st. Judes hospital. Nagmamadali akong pumunta ng tumawag sakin yung katulong nila na gising na daw si zen.

"Nagising siya kanina, dumilat ang mga mata niya gulaw ang mga daliri niya pero hindi pa siya nakakapag salita. Sabi ni peter normal lang daw iyon. Ngayon tulog ulit siya" Nakikita ko ang pag asa sa mga mata niya. Sa loob ng dalawang bwan ngayon ko lang nakitang ngumiti siya.

Dalawang buwan na ang nakakalipas ng maaksidente si zen. Simula ng umalis ako sa bahay nila that day, that arguement. Sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari kay zen. I should have stay with her. Sana di ko nalang siya iniwan.

May lumapit kay tito na babaeng nakaputi. Nurse ito ni zen simula nung naconfine siya dito.

"At eto po ang list ng pwedeng kainin ng patient. Bawal pa po ung kahit ano." Yun ang naabutan kong sabi ng nurse kay tito. Umalis na ang nurse at sumama na si tito para sa nga kailangan ni zen. Nag paiwan na lang ako para bantayan si zen.

"Gumising ka na please" Bulong ko sa sarili habang nakayuko.

"Hindi ko kayang mawala ka sakin. Habang buhay kong sisisihin ang sarili ko pag may ngyari pa sayo so please baby gumising ka na. Im sorry sa mga nasabi kong hindi maganda. Sorry if i demanded more of your time. Im sorry baby. Please forgive me. Please gising ka na" In such despair napaiyak na lang ako. Wala na akong ibang gustong mangyari ngayon kundi makitang gising at okay na si zen. Babawi ako sa mga nagawa at  nasabi ko sa kanya.

"Momy, mom.. mommy" narinig ko sa pamilyar na boses.. napatingin ako kay zen ng bigla nyang inulit.

"Mom,  mama wag mo akong iwan mommy. Mommy" Paulit ulit nyang sinabi.

"Zen! Zen okay ka lng?zen." Agad agad akong tumawAg ng nurse. Nakasalubong ko ang papa ni zen na nag tataka sa reaksyon ko.

"What happened?" Pag pigil niya sa takbo ko pabalik ng ICU kung saan naka confine si zen.

"Nagsasalita po si zen" bigla siyang tumakbo papuntang ICU nakasunod naman si doc peter at ang mga nurse.

Sawakas gising na si zen at nagsasalitA na.