BUZDAN KALPLER

3. Bölüm'4 ay sonra'

  "O benim kız arkadaşım."

  "NE!"demiştim.Herkes susmuş ve bizi izliyordu.İnsanların bana bakmasından rahatsız olduğum için hızlıca koşarak buz pateni salonuna gitmiştim.Şuan gidebileceğim en yakın yer orasıydı.Aras'a karşı bir şer hissettiğimi düşünmüyorum.Sadece biraz tatlı ve karizmatikti.Sessizce düşünmeye başladım.Sadece sıra arkadaşım olan bu çocuk ne cesaretle onunla aramda bir şeyler olduğu yalanını insanlara söyledi.Moralim bozulmuştu ve ağlamaya başlamıştım.Aptaldım.Çok aptaldım.O çocuğun farklı olduğunu düşünmüştüm.Her kitapta her filmde olan saçma erkek karakteri gibiydi.Yavaşça ayağa kalkıp sınıftan çantamı aldım ve müdürün yanına gidip hasta olduığumu ve iyi olmadığım için eve gitmek istediğimi söyledim.Müdürde aileme haber vermişti.Annemi beklemeye başladım.Bahçeye çıktığımda Aras'ta kapıdan izliyordu.APTAL!Annemin Audi Q8'iyle bahçeye girdiğini gördüm.Araba yanımda durduğunda hızlıca arabaya binmiştim.Arabaya bindiğim ilk saniyeden annemin "iyi misin?","bir şey mi oldu?"gibi soruları başlamıştı bile."Kendimi iyi hissetmiyorum sadece."dediğimde hafifçe başını sallayarak arabayı sürmeye başladı.Sessiz süren yolculuğun ardından eve varmıştık.Eve girdiğimde annem"bir şeyler yemek ister misin?"dediğinde aklıma akşam yemeğinde o çocuklara gideceğimizi hatırlamıştım."Akşam birine yemeye mi gideceğiz?"."Evet,nereden biliyorsun?"."Aras söyledi okulda."."Aaa tanıştınız mı ne kadar çabuk?"."Tanışmamak ne mümkün."."Nasıl yani?"."Aynı sınıftayız ve hocalardan biri beni onun yanına oturttu."."Aa ne kadar güzel.Nasıl bari sevdin mi?"."Hayır."."Aslında Aras çok tatlı biridir annecim ve babalarınız yakın arkadaş,annesi de çok iyi ve nazik biri."."Ben biraz uyumaya çıkıyorum."demiştim çünkü bu Aras denen çocukla ilgili hiçbir şey bilmek istemiyordum.

 Gözlerimi açtığımda akşam olmuştu.Aşağıya indiğimde annem ve babam hazırlanmış beni bekliyorlardı.Ben de hızlıca yukarı çıkıp altıma siyah bir Kore eteği üzerime de beyaz bir gömlek ve süveter giymiştim.Altıma da beyaz botlarımı giymiştim.Sanki  biraz fazla şey olmuştum.ŞEY İŞTE!Aşağıya tekrar indiğimde annemlerin övgülerine maruz kalmıştım.Bir kaç adım yürüyüp yanımızdaki villanın kapısına gelmiştik.Kapıyı açtıklarında dört kişi vardı.Dört mü!İçeri girdiğimde önce Aras'ın annesi ve babasıyla tanışmıştık.Annesinin ismi Banu'ydu.Babasının ismi de Demir'di.Sıradaki  kişi de bana Aras'ın ablası olduğunu söylemişti.Şaşırmıştım açıkçası.Ablasının ismi de Alya'ymış.Sonda da artık Aras vardı.Yüzüne bakmadan yan tarafına geçmiştim.Banu teyzenin(kendisine teyze dememi istemişti.)."haydi gelin yemeğe oturalım." demesiyle hızlıca arkasından ilerledim.Masanın başında Aras'ın babası olduğunu öğrendiğim Demir amca,masanın sağ tarafında eşi Banu teyze yanında annem,karşısında babam,Banu teyzenin karşısında Alya abla,annemin yanında ben karşımda Aras Durmaz.Yemekte Aras'ın ailesi ve ailem okulla ilgili klasik sorular sormuşlar ve biz de Aras'la klasik cevaplar vermiştik.Yemekten sonra,salona geçtik.Aras'ın annesi Banu teyze"Aras hadi oğlum Almira'yla dışarı çıkın,dolaşın,gençsiniz siz.".Aras'ta hemen atlayarak"Olur,hadi gel."

Evden dışarı çıkmıştık.Hava güzeldi ama yanımdaki aptal yüzünden gezmek istemiyordum.Buraya geldiğim günden beri yaşamadığım şey kalmamıştı şu çocuk yüzünden."Sahilde bir dondurmacı var,istersen oraya gidebiliriz."."Olur."demiştim sadece.Sessizce yürürken"Neden kaçıyorsun?"."Neyden kaçıyorum?"."Konuşmaktan,benden."."Sınıfa ilk girdiğinde göz kırpmıştın,sonra bununla da bitmedi,elimi tuttun daha ilk günden.Yaptıkların normal değil ve bu yüzden senin deyiminle senden kaçıyorum."."Yaptığım bazı davranışlar seni rahatsız etmiş olabilir aslında elini tutmak çokta hevesli olduğum şekilde olmadı.Bulut denen y..-çocuk daha önce bilmediğin ve tahmin edemeyeceğin şeyler yaptı ve daha önce bunu yaptığında yine yanıma gelen bir kıza yapmıştı."."Ne gibi bişey?"."Öğrenmek istemezsin bence ve evet elini tuttum,seni arkadaşlarıma kız arkadaşım diye tanıttım,çünkü  bunları yapmak istedim.Hani çocuk oyuncağı da değil biliyorum.Sonuç olarak 17 yaşındayız ama bunları yapmak istiyorum.İçimden bir his bunları yapmamı söylüyor.Yanında olmak istiyorum sürekli."."Ben ne diyeceğimi bilmiyorum,ne hissettiğini de bilmiyorum ama sevebileceğin bir kız olduğumu düşünmüyorum.Ve buraya daha alışamadım bile.Senden sadece bu yaptıklarına biraz ara vermeni istiyorum.Çünkü henüz buraya alışamamışken böyle bir şeye kendimi hazır hissetmiyorum.Özür dilerim."."Yaptıklarımın yanlış olduğunu biliyorum ve senin böyle düşünmeninde yanlış olmadığını da biliyorum.Ama ne yaparsam yapayım geldiğinden beri beni sana çeken bazı şeyler var.Ve en azından sen bu duruma alışana kadar bazı saçma hareketlerime çeki düzen vermeye çalışırım.Sen de bu süreçte en azından yanımda ol:)."."Deneyeceğim.".En azından konuşmuştuk.Ege denizinin kokusu burnuma gelmişti ve mutlu olmak istemiştim o an için.Küçük bir kafe gibi bir yerdi bu dondurmacı.İçeride sadece dondurma yapılıyor insanların oturması için sahilde küçük masaları ve pufları vardı.Dondurmalarımızı alıp yürümek istemiştik.Her ne kadar kış mevsiminde olsakta hava bugün ılıktı.Aras'a dönüp"Hala kış mevsimindeyiz biliyorum ama ayakkabılarımızı çıkarıp sahilde yürüsek olur mu?"."Olur."Koşarak sahile ilerledim.O da arkamdan koşarak gelmişti.Bugün için yaptığı bazı saçmalıkları unutup hatta her şeyi unutup eğlenmek istiyordum onunla."Arkadaşların,okuldaki herkes neden sana böyle bir sanki tanrıçasın gibi davranıyor?"."Çünkü karizmam var."."Egon kadar karizman var anladım."Gülmüştü.Ben onu ilk defa gülerken görmüştüm."Genelde yanımda bir kızla arkadaşlarımın masasına oturmam ki onlarda oturmaz.Hani bilirsin ya erkeklik kuralları gibi."."Neden?Çok saçma."."Okuldaki her kız senin gibi değil.Yanımıza gelmek için ya da yanımızda bir kaç dakika durmak için ellerinden gelen her şeyi yaparlar.Ve sen bunu yapmadın.Sanırım biraz farklısın."Şimdi de gülümsüyordu.TATLIYDI GERÇEKTEN!Bir anda yağmur yağmaya başlamıştı."Islanacağız eve mi dönsek?"."Hayır hadi gel ıslanacağız."demişti.NE!"Ama kıyafetlerimiz ıslanacak ve bu yaz yağmuru değil."."Burası İzmir ve her yağmur yaz yağmurudur burada.".Gözlerimin içine bakarak elimi tutmuştu YİNE! Ama bu sefer geri çekilmek istemiyordum.Nedenini tahmin ediyorum aslında.Birine karşı bir şeyler hissetmek demek ki böyle bir şeydi.Ellerimi tutarak dönmeye başlamıştı.Yağmur cidden çok fazla yağıyordu.Ama bunu yapmasına engel olmam için bir sebep değildi bu.Neredeyse 15 dakika kadar saçma sapan bir şekilde dönmüştük ve nedenini bilmediğim bir şekilde sürekli gülüyorduk.Yağmur dinmeye başlayınca biz de eve gitmeye karar verdik."Teşekkür ederim bugün,şuan için."demişti Aras beyefendi."Ben de teşekkür ederim.".Yavaşça yanıma yaklaşınca ne yapacağını beklemeye başlamıştım.Yavaşça yanıma yaklaşarak bana sarılmıştı,ben de ona sarılmıştım.Kafamı boynuna yaklaştırmıştım.Bunları hatırlayınca utanacağımı biliyordum aslında ama sadece şuan bunları yapmak istiyordum.

   4 AY SONRA...

----

Sevgili okuyucularımız,hikayenin biraz hızlı ilerlediğini düşünmüyor değiliz.Ama sizler düşüncelerinizi oy vererek hatta yorum yaparak dile getirirseniz biz de ona göre hareket etmeye çalışırız.Teşekkürler iyi ve sağlıklı günler<3