Sol Anahtarı...

Gülüşüyle sarhoş olduğum... Bölüm 2

Hissettiklerim neydi, ne oluyordu bana, dünyevi nesneler soğuk ve uzak gelmeye başlamıştı.

Çatının eşiğinden süzülen, damlanın mermere çarpmasıyla irkildim. Bu yaşadıklarım neydi, bana ne oluyordu, kimdim ben ve ne olacaktım. O zamana kadar,bir çok insanla karşılaşan benliğim,ona neden başka bir isim verdi;Sevdiğim

Sevmek neydi ki,bu zamana kadar kimse anlatmamıştı bana ve bunca sorunun cevabını nerden bulacaksın diye soruyordu,acımasız tarafından hayat. Aklım çok karışmıştı...

Uyandım,uyuya kalmışım balkonda, soğuk ililklerime kadar işlemiş,grip sanki kapıyı çalmış gibiydi. Ayağa doğruldum,bir ses geldi bu ses mermere düşen telefonunum sesiydi.

Parlaklığı gözümü aldı, uzanıp aldığımda,parıltı netleşti. Bu Ezginin resmiydi,nasıl açmıştım ve nerden bulmuştum. Başım kazan gibiyd,banyoya doğru kendimden eminsiz,bir kaç adım attım. Gördüğüm, aynadaki gördüğüm,eski Barış, eski barış değildi. Bu solgun,düşünceli yüzle karşı karşıyaydım. Yüzüme vurduğum,iki üç avuç su, bir işe yaramamıştı. Hayatıma hoşgeldin yeni Barış,diyiverdim sessizce. Sanki herşey çok hızlı gelişmişti ve merak da etmiyor değildim. Acaba benim gibi birileri varmıdır, bu düşünceye başkalarıda kapılıyor mudur. İçimi kemiren,bir sürü soruyla karşı karşıyaydım. Duvardaki saate ilişti gözüm, okul saati geldi diye işaret ediyordu sanki. Koyun sürüsünü anımsatan,yüzlerce kişi gibi, bende o kostümü giyiverdim. Evden dışarı adımımı attığım gibi,istemsiz bir heyecan,sanki rıhtımına yaklaşan, bir uzun yol gemisindeki gibi. Tatlı ve endişeli,bunları geçirirken düşünce perdemden,okula ilk adımlarımı attığımı farkettim. Adımlarım dahada hızlanmıştı,sol yanım gibi. Sınıfa olan uzaklığım,ne kadar azalıyor olsada, bir o kadar hızlı atıyor kalbim. Ve bir o kadar, bundan habersizdi sevdiğim. Sınıfa girdiğim de,gene tahta sıralar karışmış düzelte,düzelte,sırama geçiyordum. Sırama geçtim,sanki içimden bir ses kafamı çevirmem gerekdiğini söyledi. Öyle de oldu,kafamı çevirmemle edayla göz göze geldik,bana baktı üç dört saniye bakıştık,gülümsedi. Kafasını çevirmeden,kafamı çevirmedim ve en sonunda masal sona erdi. Kafasını çevirdi,ne kadar üzülsemde bu duruma,içimde hala etkisi sürdü onun gülüşünün. Bütün dersler,tenefüsler gözlerinin yolunu gözler oldum. Ne kadar bana bakmamış olsada,bir o kadar akrep yelkovanı kovalamıştı,okul saati boyunca. Eve gitme hissi dolmuştu içimde,çünkü gülüşü gözlerimin önünden gitmiyordu. Kötü bir şey olucak hissi vardı içimde,okul saati bitmişti.Eve doğru,koşar adımlar atmakta buldum kendimi. Bugünde böyle geçsin,kötü bir şey olmasın diye dua ediyordum. Eve girdiğimde sanki,dünyalar benim oldu.Onun hayalinin yanına,birde gülüşünü defalarca görme isteği geldi içimden. Odama doğru mutluluk dolu adımlar attım,odaya girip yatağa uzandığım.Dilimden sadece iki kelime döküldü;
Onu seviyorum