Babamın eve gelmesine az kalmışken , biz odamız da seyir halindeydik. "Bana öyle bakma ama" diyip bir güldü ve eliyle yüzünü kapatıp "Ben kimseye öyle uzun uzun bakamam" dedi. Gülmeme hakim olamayıp , onca derdi bıraktım ve kahkağa atarak ; "Bakışlar güven demektir" dedim. Arada , gözü odamdaki mavi kutuya kayarken , ona "Peki , sen ? , sen nerden geldin ?" diye havalandırdım kelimeleri ağzımdan. "Ben." ; duraksadı. "Bilmiyorum." diye tekrarladı. Yeniden , "Peki , geldiğin yer ? , hiç bişey hatırlamıyor musun ?" dediğim anda , ayağa kalktı ve "Geldiğim yer , en sevdiğim renkten oluşuyordu." dedi. Ben şaşkın bir andayken , o minik parmaklı elleri mavi kutuma gitti. "Ancak , gerçekten bildiğim tek şey" diyip döndü ; "Ben bu renk için geldim." , "Ben seninim mavi."
******************
Herkez severdi aslında maviyi , açık yada kapalı. Peki , neden bendim ? Neden benim için ?
