သူမနဲ့စကားပြောပြီး အိမ်ကိုပြန်ရောက်တိုင်း အချိန်တွေကုန်တာနှေးလွန်းလှသည်။ အခုလည်း ကြာမြင့်လွန်းလှတဲ့ ထိုအချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်ရင်း သူမအလုပ်ဆင်းတဲ့ချိန်ကို ရောက်ခဲ့ပါပြီ။
" ဟယ် ထက်ရှား ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" အော် မမေ ဒီလိုပါပဲ လမ်းလျှောက်တယ်ပဲပြောရမလား... ဒါနဲ့ မမေ ပြန်တော့မို့လား ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ။ ဟို..... လမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့ပေါ့ 😁😁 "
သူမနဲ့တူတူအချိန်နည်းနည်းထပ်ရှိချင်သေးတာကြောင့် တစ်ခါမှလမ်းမလျှောက်တဲ့ကျွန်တော် လမ်းလျှောက်ခြင်းကို ဆင်ခြေပေးလိုက်သည်။
" ရပါတယ် ထက်ရှားရဲ့ နေပါစေ... ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ ပြန်လိုက်ပါ့မယ်။ အိမ်ကလဲ အရမ်းဝေးတာမှမဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး.. "
" ရပါတယ် မမေရဲ့ ကျွန်တော်လည်း လမ်းလျှောက်ဖြစ်တာပေါ့ "
" ကဲပါ မငြင်းတော့ပါဘူး လိုက်ပို့ပေး ဟုတ်ပီလား "
ကျွန်တော်နဲ့ ခင်သည်ဆိုပေမယ့် အရမ်းရင်းနှီးခြင်းမဟုတ်တော့ သူမအားနာလို့နေသည်။
ကျွန်တော် သူမမျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ လျှောက်လာလိုက်တာ သူမအိမ် ရောက်တော့မည်ထင်သည်။
ထူးဆန်းစွာပဲ ကျွန်တော်နဲ့ဒီပတ်ဝန်းကျင်က ရင်းနှီးနေသလိုပင် ခံစားမိနေသည်။ အမြဲလိုလို လာခဲ့ဖူးသည့်နေရာကဲ့သို့ပင်....
ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားက ကျွန်တော်နဲ့မစိမ်းနေပဲ ရင်းနှီးနေသယောင်.....
" မမေ ဟို ဒီနားဝန်းကျင်မှာ အားကစားရုံတို့လို ကစားကွင်းငယ်လေးတို့လိုရှိလား "
" ကစားကွင်းတော့မရှိဘူး အားကစားရုံတော့ရှိတယ် ဟိုး.....နား မှာလေ "
" ဒါကြောင့်ကို ကျွန်တော် ဒီနေရာနဲ့ ရင်းနှီးနေတယ်ထင်နေတာ ကျွန်တော် ဒီမှာလာကစားဖူးတယ် "
အားကစားရုံတွင် ကစားခဲ့သည်က ကျွန်တော်ငယ်စဥ်ကပင်ဖြစ်သည်။
" ဟုတ်လား အိမ်က ငယ်လေးလည်း ကစားဖူးတယ် သေချာတွေးကြည့်မှ ငယ်လေးနဲ့ထက်ရှားက ရွယ်တူလောက်တော့ရှိမယ်ထင်တယ် "
