Bir Nabız ve Sonrası

#1

    Ben kimim? Neyim? Neden böyleyim? Bilmiyorum. Anlayamıyorum. İnsanları, onların dertlerini, yüksekten bakışlarını, anlayamıyorum. Ölüm onları neden korkutuyor. Nede olsa ölüm kaçınılmaz bir son. Bence onları ölüm değil, ölümün yeri, vakti, nasıl olacağı korkutuyor. En az bir sebepten dolayı korkuyorlar. Ben ölümden korkmam. Hayat siz ne derseniz deyin epey zordu doğumumdan büyümeme her haliyle zordu. İsterdim ki daha iyi bir birey olayım. Birilerini, birşeyleri sevebilmeyi çok isterdim. Ama olmuyo. Sanırım kaybettim sevme duygumu. Hayatım epey zordu. Daha doğarken başlamış. Birinci eksi fakir bir ailenin çocuğuyum. Baba tarafındaki akrabalarımı sevmem. Çoğundan nefret ederim. 2. sınıftayken mahalleme kavuşmuştum. Kendime arkadaşlar edinmiştim. Ne mahalle ama. Misket oynadığım yerlerde kilo kilo uyuşturucu saklanıyodu. Biz ilk kimin atacağına karar verirken polisler operasyon yapardı.  Mahallemizin büyükleri abilerimiz bize böyle öğretti. Biz arkadaşımızı kardeşimizi satmayız. Birbirimizin ailelerini ağzımızda sakız yapmayız. Birbirimizi hep korur kollarız. Erken büyüdüm. Bu yüzden mahallemden bana kalan şeyler hep kötü. Sicilim bozuk. İnsanlar bana değişik gözlerle bakıyor. Birde başımda bela var.