Neden ben böyleyim

kurtuluş

23/06/2034
saat: 08:43
Massachusetts General hastanesi

Benim adım sabrina miller.
Massachusetts General hastanesinde
bilim çalışmaları yapıyorum.

hastalığa çare bulmak için çeşitli çalışmalar yapıyorum. malesef hiç bir sonuç bulamadım.

yaptığım bütün deneylerin sonucu kötü bitti. biz bu hastanede 564 kişi kalıyorduk.

zaman geçtikce nerdeyse her gün kayıplar verdik ve şuanki sayımız 32. bunlardan 20 kişi özel bizi korumak için silahlanan insanlar. biz onlara Kâbus diyoruz.

bu tim sıradan insanlar değil eski askerler. bizi korumak için elinden geleni yapıyorlar. benim burdaki görevim hastalığa çare bulmak. ve ben buna inanıyorum.

banner'ın dediğine göre cesetlerden birisi konuşmuş. yanlız konuşan ceset, bu virüsü meydana getirenlerin elinde. onu almak için herşeyi yapmamız lazım.

bu arada banner bizim casusumuz.
ve o ceseti çıkarmak için bize yardım edicek.

.

.

30/06/2034
saat: 13:09
boston hapishanesi

gözlerimi açamıyorum. sanırım göz kapaklarıma bant yapıştırdılar. ellerim çözülmüş. gözlerimdeki banları çıkartıyorum.

ışık gözlerimi çok kötü rahatsız ediyo. kalkmam lazım. kapı açık! şarşırmışdım. kapıdan çıkıp koridoru takip ediyordum.

bi adam bana bakıyordu. eliyle eğilmemi söyledi. eğildim. yavaş yavaş gelmemi söyledi. onu dinliyordum.

galiba o beni burdan çıkarıcakdı. kız mı gönderdi onu?
adamın yanına gittim. üzerimde hiç bişey yoktu.çıplaktım. adamın elinde silah vardı.

asansöre bindirdi. kulaklıkla sürekli birisiyle konuşuyordu belliydi. sanırım yolu tarif ediyordu. asansörün kapısı açıldı. bi adam vardı.

yanımdaki adam onu sessizce öldürdü. birden alarmlar çaldı her yer çok gürültülüydü her yerden ateş geliyordu.

kapıda bi kaç tane adam vardı. sanırım o da bizim taraftandı. ve nerdeyse sıktığı her kurşun isabetliydi.

beni hemen kapıdan çıkardılar ve bi arabaya bindirdiler. nereye gittiğimizi bilmiyordum. birisi ağzımı kapattı diğeride elimi bağladı.

onlarda bana kötü davrancaklardı.
ordanda kaçmam lazımdı. nedense kendimi birden bire çok güçlü hissettim. sebebini bilmiyordum.

arabayla giderken önümüzü hapis hanedeki adamlar kesti. o fırsatta kaçabilirdim. çatışma çıktı. beni kurtaran adamlar çok profosyoneldi.

çatışma şiddeti artınca oradan kaçtım mısır tarlalarına girdim. ellerim bağlıydı ve çıplaktım. korkuyordum.

nereye gidiceğimi bilmiyordum. sonra kızı gördüğüm çiftlik evine gitmeye karar verdim. o sırada elimi çözmeye çalışıyordum. ama nafile çöezemiyordum.

evin önünde bi adam vardı bu benim arkadaşımdı. beni gördü ve yaklaştı. elimi gösterdim. ipleri ıssırmaya başladı. ve kopardıda.

içerik girdik ne oldu der gibi bakıyordu. kalbimi tuttum onun elinide kalbime götürdüm. kalp atışımı duyabiliyordu.

sonra elini kendi kalbine koydu. ama onunki atmıyordu. sinirlendi. etrafı dağıtmaya başladı. onu tuttum ve kızı bulmak için onuda yanıma alıcaktım.

ama peşimdekilerden kurtulmam lazım. beni ordan çıkaranlar kimdi. neden beni çıkardılar bende bi farklılıkmı gördü. neden ben böyleydim. hiç anlam veremiyordum.

doğru ya ben konuşuyordum ve düşünüyordum. ama bunu yapan sadece ben olmamalıydım. diğerleride düşünüyolardır. kimse böyle olmak istemezki.

bizi param parça ediyolar. bizde ediyoruz ama açız. hastayız. bizi iyileştirmeleri gerekirken öldürüyorlar. kendilerini koruyolar buna bişey diyemem.

o kız aklıma geldi. daha adını bile bilmiyordum. kapıdan askerler aldığında çok kormuştu bana bakıp
"özür dilerim" diyişi hala kulaklarımda.
her nerdeysen seni bulucam!!

3. bölüm bitti oylamayı unutmayalım