𝐏𝐫𝐢𝐬𝐨𝐧𝐞𝐫 | Sirius Black {𝔪𝔞𝔯𝔞𝔲𝔡𝔢𝔯𝔰 𝔢𝔯𝔞}

𝟖. 𝐁𝐨𝐥𝐮𝐦 {𝐇𝐮𝐟𝐟𝐥𝐞𝐩𝐮𝐟𝐟 𝐊𝐢𝐳𝐢}

ʙᴜ sᴇғᴇʀ ʙɪsᴇ ʏᴀᴢᴍᴄᴀᴍ ʙᴜʀᴀʏᴀ ᴄᴜɴᴋᴜ ᴜsᴇɴᴅɪᴍ ʜᴇʜᴇʜᴇʜᴇʜᴇ ʜʀɴᴇʏsᴇ ᴛᴀᴛɪʟɪɴɪᴢ ɴᴀsɪʟ ɢᴇᴄᴛɪ?

   Bu bölüm  laidepadfood 'a ithaf edilmiştir.

Bu kadar destekleyen, her konuda yanımda olduğunu bildiğim bir arkadaş olduğun için teşekkürler
Ama artık kitabımı sadece okumak yerine oy vermelisin qjxnwkkvlwkxke. neyse şaka bi yana arkadaşım olduğun için çok mutluyum Allah herkese senin gibi bir arkadaş nasip etsin reis akzjwjgiwkckrkv(kendisi de okuyo asla reklamını yapmadim aoxnwjgkkwkckef)
•
•
Aylak, Kılkuyruk, Patiayak ve Çatalak..

Pekala, beni haritaya koyacak kadar Çapulcu görmemiş olabilirlerdi. Ama bahsetmemeleri? Bu beni cidden kırdı. Şuan onların ama en çok da Sirius'un o yakışıklı yüzünü pataklamak istiyorum. Dua etsinler henüz hayatlarını karartacak kadar küs değilim onlara. Yine başlarını beladan ben kurtarıyorum..

Sakin bir yüz ifadesi takınmaya çalışarak Severus'a döndüm. Bu ifadeyi takınmakta başarısız olduğunu anladığım için histerik bir kahkaha atmaya başladım. Dışardan büyük ihtimal delirmiş gibi görünüyordum. Sahte kahkaha çok zor olmadı çünkü zaten sinirlerim bozuktu. Aslında ona gülüyordum.

Severus bana dik dik baktığında gülmeyi kestim. Ona döndüm ve konuşmaya başladım.
"Bunu cidden o mankafaların mı yaptığını düşünüyorsun? Ölsem inanmam!" Yalan.
"Ben yaptım onu. Profesör Dumbledore'a sanki onların haritasıymış gibi verip onlara şaka yapacaktım." Yalan.
"O salaklar bunu yapabilirler mi sanıyorsun? Tabiki de ben yaptım!" Yalan. Yalan. Yalan..

Severus şok olmuş halde bakıyordu. Bu kadar psikopat olduğumu düşünememişti herhalde. Mantıklı düşünmesine izin vermeden haritayı elime aldım.
"Şimdi izin verirsen gidiyorum. Daha yapmam gereken bir şaka var. Lils'in selami var!"
Aptal sırıtmasıyla dikkatinin dağıldığına kanaat getirip ortak salona koştum. İçeri girdiğimde manzara tam bekledigim gibiydi. Çapulcular buyum ihtimal bütün herkesi yatakhanelere göndermişlerdi ve merakla bama bakıyorlardı. Fazlasıyla sinirliydim. Öyle ki her an geri dönüp onları Severus'a söyleyebilirdim. Ama yapmadım. Bu fazla karaktersizceydi.

Gözlerimle koltuğu işaret ettim. Hemen oturdular. Öğretmeninden azar yiyen birer ilkokul öğrencisine benziyorlardı. Fazlasıyla komikti. Ama gülmemem lazım.. gülersem ciddi olmaz.

Tam önlerine kadar adımladım. Sırayla hepsinin gözlerine baktım. Ne olduğunu anlamaz bir şekilde bakıyorlardı. En son Sirius'un grilerine takıldı gözlerim. Çok güzel bakıyordu. Fazla güzel..
Dalmis olacağım ki Remus'un bana seslenmesiyle kendime geldim.
"Irene? Neler oluyor?"
Tekrar ciddilesip Sirius'un gözlerine bakmamaya çalıştım. Çünkü ona bakınca bütün dikkatim dağılıyordu.

Haritayı alıp önlerine adeta fırlatircasina bıraktım. Gözlerindeki şok görülmeye değerdi. Önce James aldı eline haritayı.
"Irene... Sen nası-.. Severus mu buldu? Nasıl ya? Hassiktir nası bıraktık onu ortada? Kesin anladı... Kesi-"
"Yine paçanızı kurtaran ben oldum,yine hiçbir bok bilmeyen ben oldum. Merak etmeyin anlamamasini sağladım, eğer cidden tek düşündüğünüz buysa."

Yazardan

Irene sırtını dönüp giderken arkasında şoka girmiş 4 çocuk bıraktı.
"Bir dakika- noldu lan az önce?"
Sirius sinirle gözlerini devirdi.
"Koduğumun Severusu yüzünden Ireneyle küsüp duruyoruz. Ne olacak?"
James sakince kafasını diğerlerine çevirdi. Teker teker hepsinin gözlerine baktı ve yavaşça , direk söze girdi.
"Bu sefer cidden fena sıçtık arkadaşlar."
•
•
Ertesi sabah Irene Çapulculara rastlamamak için erkenden uyandı. Cidden onlardan biri olduğunu sanmıştı. Cübbesini giyip yatakhaneden çıkarken aklına Lily geldi. Onunla küs değildi. Büyük ihtimal onunda hiçbir şeyden haberi yoktu. Çantasından rastgele bir parşömen kağıdı çıkardı ve üstüne yazmaya başladı.