SON NEFES

2.Bölüm

Aynanın karşısında kabanımı da giydikten sonra kolumdaki saate baktım.Saat altıya on vardı. Hızla kabanımın düğmelerini ilikleyip saçlarımın, kabanın içinde kalan kısmını elimle dışarı çıkardım.Yaklasık kırkbeş dakika sonra ucağım kalkıcak. Hemen komidinin üstünden telfonumu alarak tek arkadaşım Zeynep'in numarasını tusladım.İkinci çalışta açtı telefonumu.

"Efendim canım" dedi tüm ictenliğiyle.

"Çıkıyorum evden simdi.Yarım saate olurum hava alanında.Öğlen onbir gibi de İstanbul da olurum."Bu sırada telefonu kulağımla omzum arasına sıkıştırıp bavulları aşağı indirmeye çalışıyorum.

"Tamam Mısra.Ben seni orada bekliyor olucam."Gülümseyerek konuştuğunu anlayabiliyordum.

Bense bütün hayat sevincimi kaybetmiş ,donuk bir şekilde cevap veriyorum ona.

"Her şey hazır diymi??Oraya geldiğimde birde bunlarla uğraşmak istemiyorum."Zeynep herşeyi ayarlıyacaktı.Araba,ev,

eşyalar ve Çetiner şirketinde ki yerimi.Maddi yönden bir sıkıntı

yaşayacağımı düşünmüyorum.

Ailem geleceğim için zamanında birikim yapmıştı. Bende bunu en iyi şekilde değerlendireceğime eminim.

"Her şey hazır canım.Evin, araban,işin...Hepsi seni bekliyor."

"Tamam.Oraya geldiğim zaman konuşuruz."Telefonu kapatacakken "Zeynep" dedim minnettar ses tonumla"İyi ki varsın."Cevabını beklemeden kapattım telefonu.Bir kaç saniye durup derin bir nefes aldım.Aşağı kata inebilmiştim uzun uğraşlarım sonunda.Dış kapının yanındaki askıdan kol çantamı ve anahtarı alarak kapıya yöneldim.

Taksi kapının önünde bekliyordu.Şöföre bavulları göstererek onları bagaja koymasını belirttim.O bavulları arabaya taşırken ben uzun süre göremiceğim evime baktım son kez.Bu ev sadece bir ev değil çocukluğumdu aynı zamanda da. Onların anılarıyla doluydu gözlerimi gezdirdigim noktalar.

Şoförün korna sesiyle o yöne döndüm. Arabanın içinde,motoru çalıştırmış beni bekliyordu.Derin bir nefes alıp evden çıkmak için geriledim.Yavaşça çektim kapıyı.Elimdeki anahtarla kapıyı sonuna kadar kilitleyip geriledim.

Başımı kaldırarak baştan sona tekrar baktım evime.Burayı gerçekten özliyecektim.

Taksinin içine kurularak hızlıca hava alanına varmayı diledim.

Yarım saat yolculuğun sonunda hava alanına vardım. Taksici bavulları çıkartırken bende çantatadan parayı çıkartıyordum.

Adama elimdeki parayı alıp iyi yolculuklar dileyerek uzaklaştı.

Hemen uçağın kalktığı bölgeye yürümeye başladım. Vardığımda uçağın kalkmasına beş dakika vardı.

Eşyalarımı yerleştirdikten sonra yerime kurularak yorucu yolculuğun başlamasını bekledim.

*******

Saate baktığımda 11:15 geçiyordu.Eşyalarımı alarak çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Zeynep gelmiş olmalıydı. Bir kaç dakika sonunda dışarı çıktığımda tamda tahmin ettiğim gibi kocaman gülümsemesiyle beni karşıladı.

Yüzüme hafif bir tebessüm koyup yanina yürüdüm. Oda bana doğru gelerek kollarını boynuna sardı.

Zeynep benim çocukluk arkadaşımdı.Birlikte büyümüştük onunla.Ama babasının işinden dolayı yaklaşık 15 yaşımızdayken ayrılmıstık birbirimizden. Onlar İstanbul'a taşınsalarda dostluğumuz hiç bir zaman bitmedi.Tatillerde geliyordu İzmir'e.O gerçek bir dost oldu her zaman şu anda da olduğu gibi.