Αναμνήσεις Αγάπης

Διάλεξε. Εγωισμός ή Αγάπη ?❤️

Και πριν δύο χρόνια...
Τέτοια μέρα...
Σε ερωτεύτηκα...
Πριν δύο χρόνια...
Τέτοια μέρα...
Μου είπες πως με αγαπάς...
Και εγώ... σε αγάπησα και εγώ...
Αλλά δεν το είχες μάθει ποτέ...
Γιατί ήμουν εγωίστρια.

Και τότε όμως ήσουν ακόμα δίπλα μου...
Στο πλευρό μου...
Άκουγες όλα όσα βάρυναν την καρδιά μου...
Και έπειτα, όταν εσύ ήσουν χάλια,
Τότε εγώ άκουγα, όλους τους λόγους που πονάς...
Και ήμουν εκεί για να σε πάρω μια αγκαλιά...
Γιατί πέρασαν τόσα αγόρια απτην ζωή μου αλλά μόνο εσένα αγάπησα πραγματικά...

Η πρώτη μου αληθινή αγάπη...
Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω...
Ποιος ξέρει τι σημαίνει αληθινή αγάπη άραγε να μου πει αν είμαι σωστή ?
Αν την λέξη «Σ'αγαπάω» την λέω σωστά ?
Με το σωστό νόημα της ?
Ποιος θα μου το πει ?

Είναι πραγματική αγάπη αυτό που νιώθω για εσένα ?
Για ακόμα και μετά από όλα αυτά...
Εγώ είμαι εδώ...
Γιατί πριν δύο χρόνια σε αγάπησα...
Και σε αγαπάω ακόμα...

Και ξέρεις τι κατάλαβα ?
Είμαστε ίδιοι.
Κρύβουμε τα συναισθήματα μας πίσω από τον εγωισμό μας...
Και τον εγωισμό αυτό... τον δημιουργήσαμε εμείς.
Τον δημιουργήσαμε από τις ανασφάλειες...
Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε ακόμα να ξεφύγουμε.

Και είμαστε ίδιοι.
Είμαστε τα παιδιά που περπατάμε στο προαύλιο του σχολείου,
Και χαμογελάνε σε όποιον δουν..
Αλλά στην τελική το μόνο που θέλουμε είναι να κλάψουμε...
Γιατί στην τελική μόνο ένα άτομο μας αγάπησε...
Εσένα, εγώ και εμένα, εσύ...

Είμαστε ίδιοι γιατί όταν θέλουμε κάτι το πέρνουμε...
Γαμάμε τα πρέπει και κάνουμε ότι γουστάρουμε!
Αλλά αυτήν την φορά τα θέλω μας δεν ήταν τόσο δυνατά μου φένεται...

Και είμαστε ίδιοι...
Γιατί αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματα μας με μίσος...
Φερόμαστε σαν ξένοι... σαν δύο άνθρωποι που την μία δεν γνωρίζονται και την άλλη μισιούνται.
Γιατί ξέρουμε ποσό αγαπάμε ο ένας τον άλλον...
Και δεν μπορούμε να το ελέγξουμε...
Κάνω λάθος?

Αν κάνω λάθος τότε το αντικλείδι της καρδιάς μου γιατί το έχεις ακόμα ?
Γιατί δεν μου το δίνεις πίσω ?
Ξέρεις πιο αντικλείδι...
Εκείνο που έφτιαξα μόνο για εσένα.
Για να είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ακουμπήσει την καρδιά μου.
Στο έδωσα γιατί ήξερα ότι θα το χρησιμοποιήσεις σωστά...

Και το είχες. Το είχες μαζί σου κάθε μέρα και κάθε μέρα ήσουν εκεί για εμένα.
Και όταν επιτέλους το «εμείς» ήταν πλέον και «μαζί», ξέρεις σε σχέση, κανονική, τότε ένιωσα να θέλω να σου δώσω όλη μου την ζωή. Να την κάνεις ότι θέλεις...