ΜΠΑΤΣΟΣΙΤΕΡ

ΚΕΦ.14

Α-Αυτή ήταν η πρώτη μας συνάντιση

Ε-Το θυμάσε με ρώτησε έκπληκτη

Α-και βέβαια γιατί να το ξεχάσω ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου της είπα και χαμογέλασε

Ε-συνέχισεω την ιστορία

Α-Ααα ναι σωστά λοιπόν που έιχα μείνει ααα ναι σωστα ήμουν στο 2 έτος και είχαμε κλείσει για κάτι διακοπέ;ς 2 εβδομάδες μόλις με είδες έτρεξες στην αγκαλιά μου και μο έλεγες για το πόσο χάλια περνούσες όσο εγώ έλειπα και ότι κάτι άλλα κορίτσια σε κοροιδεύαν επειδή είχες πει ότι όταβ μεγαλώσεις ήθελες να γίνεις αστυνομικός σαν εμένα και τον μπαμπά και εν πορεία τον Γιώργο που ακόμα δεν μπο´ρω να πιστέψω πως μπήκε.Αλλα μην παρεκτρέπομαι τώρα είχα γυρίσει και μόλις φάγαμε η ξεδέρφη σου η μαρία έφυγε με την μαμά της και είπαμε να βγάλουμε αυτή την φώτο που βρήκες πάνω .Μετά οι γονείς σου έφυγαν και καθήσαμε εμείς σπίτι με είχες πάρει αγκαλιά και είχες κοιμηθει πάνω μου ενώ αντίθετα εγώ καθόμουν και σου χαίδευα το κεφάλι πόσο μου άρεσαν οι αγκαλιές σου μου έχουν λείψει.Την επόμενη μέρα εσύ ήσουν στο σχολείο όλοι έλειπαν ξαφνικά χτύπησε το κινητό εγώ κοιταξα την ώρα και είδα ότι ήταν
1:30 είχες σχολάσει και δεν είχες έρθει ακόμα πράγμα περίεργο για συνήθως ερχόσουν ένα 10λεπτο νωρίτερα.Σήκωσα το κινητό ήταν ο μπαμπάς σου

Α-Έλα Νίκο τι έγινε όλα καλά

Μ-Όχι αλέξη όχι η μικρή είχε με την μαμά της  ένα ατύχημα και... εγώ είχα μείνει νόμιζα ότι έλεγε εσένα γιατί έλειπες τόση ώρα και όλα αυτά τα σχετικά όμως εννοούσε την μαρία μόνο που εγώ το έμθα αργότερα..πολ´υ αργότερα

Α-Καιι τι νίκο λέγε

Μ-Έφυγαν και οι 2 τις χάσαμε

Α-Μην κάνεις πλάκα νίκο δεν είναι για αστεία

Μ-Δεν κάνω πλάκα δυστιχώς είπε και το έκλεισε.εγώ είχα μείνει είχα νευριάσει με τον εαυτό μου που δεν σε προστάτεψα σε έχασα.Έτσι μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα δεν μπορούσα να μείνω εκεί ποια δεν μπορούσα να μένω στο σπίτι που δημιουργίθηκαν τόσα συναισθήματα πονούσε.Έτσι έφυγα έμενα σε ένα ξενοδοχείο τότε στον μπαμπά σου του είπα ότι ήθελα να ηρεμήσω και ήθελα χρόνο του φάνηκε παράξενο δεν το κατάλαβα το γιατί στην αρχή αλλά στην πορεία ναι...Τέλος πάντων ο καιρός περνούσε και δεν το είχα ξεπεράσει ακόμα με τον μπαμπά σου είχα ακόμα επαφές στο ίντερνετ έγραφε παντού για το δυστύχημα της οικογένειας του γνωστού αρχηγού ποτέ δεν μπορούσα να τα διαβάσω όσο και να προσπαθούσα ποτέ δεν κατάφερνα να το ξεπεράσω.Με το καιρό αποφάσησα να πάω στον τάφο αλλά μόνο της μητέρας σου εσένα δεν μπορούσα όχι να πάωβ ούτε να το σκεφτώ στην αρχή νόμιζα ότι σας έθαψαν μαζί αλλά δεν ήταν έτσι και δεν εδωσα σημασεία πονούσε ακόμα και τότε πονούσε να ξέρω ότι έχασα το ποιο σημαντικό άτομο στην ζωή μου το μόνο που είχα αγαπήσει αληθεινά.Συνέχισα την ζωή μου αλλά όχι κάτι το σπουδαίο τελείωσα την σχολή βρήκα δουλεια στην θεσσαλονίκη και μετά από λίγο καιρό πήρα μετάθεση για εδώ.Ο μπαμπάς σου με βοήθησε με την μετακομηση πάντα με βοηθούσε.Μετά με  έβαλε σωματοφύλικα της κόρης του εγώ όμως από κάτι λίγα που άκουγα είχα μάθει και για το δικό σου ατύχημα αλλά όχι ακριβώς έτσι νόμιζα ότι αντί για την μητέρα σου πέθανε η μαμά της μαρίας και θεώρησα πως θα την πείρα και θα την δέχτηκε σαν κόρη ως ο μόνος συγγενής που της είχε μείνει.Οι μέρες πέρασαν και τότε έπρεπε να πάμε να σε πάρουμε από το σχολείο πήγαμε και η
διευθύντρια φώναξε Λέξα δεν ήξερα τι γίνεται όμως προσπάθησα να μην δώσω σημασεία.Μετά παραλίγο να σε χτυπήσει η σφαίρα και έπεσα πάνω σου τότε είδα αυτά τα υπέροχα μάτια όμως δεν ήθελα να το πιστέψω και δεν ήξερα τι γινόταν.Αλλά μετά που έβγαλες την κουκούλα άρχισα να νιώθω περίεργα γινώσουν όλο και ποιο όμορφη όμως αρνιόμουν να το πιστέψω όμως όσο χρόνο περνούσα κοντά σου τόσο γινόμουν ποιο σίγουρος.Όσπου είρθε η στιγμή που σε πήγαμε στο νοσοκομείο και μου μίλησες για το ατύχημα
είχα μπερδευτεί γιατί ενώ σε άλλη περίπτωση θα έβγαζε νόημα εδώ δεν έβγαζε γιατί η ήσουν εσύ η ζαχαρένια μου.Το ίδιο βράδυ που γυρίσαμε πίσω εγώ έφυγα και πήξα στο τμήμα και ζήτησα από έναν φίλο να βρει ότι έχει να κάνει σχέση με εσένα από το ατύχημα εώς την τότε ημέρα.Μόλις μου τα έδωσε γύρισα σπίτι ήρεμα να μην με παρατηρίσεις και πήγα στο δωμάτιο και άρχησα να διαβάζω τα πάντα.Δεν μπορούσα να το πιστέψω η ΛΕΞΑ ΜΟΥ ήταν ζωντανή.ΌΜως την ίδια στιγμή ένιωσα χάλια μισούσα τον εαυτό μου που έφυγε από εκεί που δεν ήταν δίπλα σου νμα σου σταθεί στην ποιο δύσκολή στιγμή της ζωής σου αθέτησα την σημαντικότερη υπόσχεση που έδωσα ποτέ.Με μισούσα που σε πρόδωσα που σε ΕΧΑΣΑ ΜΕ ΜΙΣΟΥΣΑ.Έτσι αποφάσησα ότι θα απομακρρυνθώ από εσένα θα γινόμουν κακός μαζί σου για να μην σε αφήσω να με συμπαθήσεις ώστε να μην αφήσω και εγώ εμένα να σε ερωτευτεί όπως τότε.Το ξέρω δεν ήταν σωστό εγώ 22 χρονών να θέλω ένα 13 χρονών κοριτσάκι ντροπή που ήθελα να γίνω και αστυνομικός δηλαδή.Δεν μπορούσα να με αφήσω ξανά να αγαπήσει.Για αυτό σε απομάκρινα και σου μιλούσα έτσι ποτέ όμως δεν το ήθελα το μετάνιωνα εκείνη την στιγμή μετάνιωνα κάθε που σε φώναζα κάθε που σε έβριζα η σε ειρωνευούμουν μετάνιωνα κάθε τέτοια στιγμή μαζί σου γιατί ενώ θα μπορούσα να σε κάνω ευτιχησμένη σε έκανα δυστιχυσμένηη και το μισούσα.Ακομα και όταν μου έδωσες την μπουνία στο πρόσωπο δεν μπορούσαα να σου θυμώσ.Καθόλη την διάρκεια ήξερα πως δεν σε είχα χάσει ήξερα πως θα σε ξανα βρω κάποτε ήξερα πως ήσουν κοντά μου ακόμα και να μην το ήξερα στην αρχή.Να σημειωθεί πως όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν το ξεπέρασα όλο αυτό.

ΓΕΙΑΑΑΑΑΑ ΣΑΣ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΑ ΑΝΤΙΟΟΟΟ