Esther P.O.V
Alles is zwart. Zwart en nog eens zwart.
Ik hoor geluiden van de mensen om me heen. (OMG liedje van de dochter van Marco Borsato, hoe heet ze ook alweer?)
Ik weet niet van wie de stem is, maar ik heb het gevoel dat ik de stem ken.
"Hai Esther, hier is je Ierse vriend weer."
De stem stopt even om een snik te vermijden, "ik hou van je."
Ik wil de stem troosten, maar ik zit in een soort an trans. Ik kan me niet bewegen of iets zeggen. Ik kan helemaal geen zintuigen gebruiken behalve mijn oren en mijn neus, want ik ruik lekkere dingen.
"Het is vandaag maandag. Harry is vandaag ontslagen uit het ziekenhuis, terwijl jij hier nog ligt, hij zou je zo meteen wel komen opzoeken. Ik ga dan even weg, niet dat ik je alleen wil laten. Ik weet dat Harry even alleen met je wilt zijn en jij vast ook met hem, ik bedoel hij is je man."
Ik voel hem ademen en zijn stem klinkt nu heel zachtjes bij mijn oor, "waarom hou je niet van mij als je van hem houdt?"
~
Het is lang donker zonder enige stemmen, zonder enige geluiden. Als dan ook plotseling de deur open gaat schrik ik heel erg.
"Hallo Esther." De stem kan nog net een knik tegengaan.
"Ik heb je gemist."
Ik ken de stem, maar ik weet niet waarvan. Waarom kan ik niet zien? Ik wil de persoon zien.
"Het is maandag, ik ben eindelijk ontslagen uit het ziekenhuis, ik mag nu pas naar je kijken." Waarom krijg ik extreme hartkloppingen van de persoon?
"Je wordt wakker. Ik weet het zeker." Slaap ik dan?
"Ik hou van je Esther." Ik wil zeggen dat ik ook van de persoon houd, maar het lukt me niet. De persoon praat nog een tijdje door en ik luister aandachtig. Daarom schrik ik ook als er plotseling een andere stem zich er mee bemoeit.
"Harry het is tijd om te gaan. Het bezoek uur is om, ik breng je wel naar huis met de auto, pas wel op als me naar buiten loopt, er lopen nog al wat fans rond."
"Ik kom zo, nog even afscheid nemen van Esther."
Zijn stem klinkt dichter bij mijn oor en ik voel een rilling ober mij. Ruggengraat lopen als hij fluistert, "ik kom morgen terug, dat beloof ik. Word snel wakker, ik hou van je."
Dan is het stil..
De stilte is onaangenaam. Ik wil de stemmen weer horen. Alle twee, bij alle twee voel ik een hartklopping die ik niet kan omschrijven.
Ik wil ze zien..
~
<Harry's P.O.V>
"Bedankt voor de lift Liam." Zeg ik nog voor ik mij huis in loop. Hij knikt naar me en rijd weg met zijn zwarte auto.
Ik kijk rond in mijn huis waar ik voor mijn gevoel jaren niet ben geweest. Op de bank ligt nog steeds het boek fifty schades of grey dat Esther aan het lezen was, de vaatwasser is nog vol maar niet aangezet. Ook liggen de rekeningen nog steeds op het kopieer apparaat.
Ik zucht en begin met opruimen, dat moet toch eens gebeuren. Als ik na een kwartiertje de keuken heb geboend val ik meer op de bank, nu weet ik wat Esther elke dag door maakt. Achter me staat een kast met daarop allemaal foto's. Ik draai me om en pak haar lievelingsfoto van ons tweeën. Het is een zwart-wit foto waar ze perfect lacht naar me, ze hangt wat aan mijn schouder en ik wil haar net kussen. Ik weet nog dat dat bij de fotograaf een drama was, maar de foto er perfect uit zag.
Glimlachend leg ik de foto terug.
"Werd je maar wakker." Tranen verschijnen in mij ogen als ik er aan denk dat Esther nooit meer wakker word. Mijn leven zou dan nooit meer het zelfde zijn.
Alsof het ziekenhuis mijnheertje kon lezen werd ik opeens gebeld. Met spanning nam ik op, bang om slecht nieuws.
"Met Harry Styles."
"Hallo meneer Styles, we bellen km uw vrouw Esther Styles."
Ik slik, "ja?"
"Ze is precies 5 minuten geleden uit naar coma ontwaakt en-"
Meer versta ik niet, ik ren meteen naar buiten en spring in mijn auto, mijn Esther is wakker...
--------------------------------
Hebben jullie de Voice kids gezien? Ik wel, en ik zag dat schattige meisje en dacht, jullie koeten dat zien!Dus hier is ze.
Comment, vote😄
Xx rootje23
JE LEEST
Forget | Harry Styles
Fanfiction'No matter what you say, I will never forget you.' 10 seconden later had ik mijn belofte gebroken...