2.Bölüm

34 0 0
                                    

2 ay sonra

annemi toprağın altına koyalı tam iki ay oldu hala acısı sanki ilk günkü gibi

kardeşime hissettirmemeye çalışıyorum ama pek olmuyor galiba

o günden sonra amcam bizi yanına aldı amcamda kalıyoruz ama kendimi fazlalık gibi hissediyorum bide iki tane çocukları olunca

düşüncelerimden amcamın bana seslenişi sayesinde çıktım
beni çağırıyordu

öbür odaya amcamın yanına geldim konuşmasını brkledim

" gel gamza bende seninle bişey konuşucam"

ne konuşucağını merak ettim sessizce amcamı dinledim

" bak şimdi gamza bizim durumumuz belli ikinizinde burd kalmasını isterim ama benimde çocuklarım var ikinize bakamam ben"

amcamın söylesikleri yüzüme tokat gibi çarptı haklıydı benim  bu işe el atmam lazımdı

" tamam amca seni anlıyorum ben en yakın zamanda iş bulup çıkıcaz evden "

amcam beni onaylamaz gözlerle baktı ve konuşmaya başladı

" hayır gamza sen burda kalabilirsin ama kardeşin gidicek yurda veririz onu yaşıtlarıyla büyür hem"

gözümden yaşlar düşmeye başladı hayır ailemden o kalmışken bırakamazdım onu

" hayır asla olmaz amca bırakmam biz bugün gidicez bu evden" diye sitemli bir şekilde konuştum

amcamda bacağıma dokunup

" Gamze akıllı davran siz şimdi gitseniz nerde kalacaksınız benden başka kimseniz yok onu verelim yurda sen çalışırsın bir süre sonra alırız onu kendinize ev tutarsın sadece bir süreliğine kalacak orda "

istemesemde amcamın dedikleri kafama yatmaya başlamıştı bir süreliğine biraz para biriptirip ev tutunca geri alıcaktım kardeşimi

" Tamam amca kabul ediyorum ama bir süreliğine" dedim amcama

" tamam güzelim bir süreliğine " dedi amcam

bunu kardeşime nasıl söyliyecektim hiçbir fikrim yoktu resmen yıkılacaktı
Bu düşüncelerle kaldığım odaya gidip yattım 

Benim miniğim uyumuştu yanına kıvrılıp mis kokusunu içime çekip uykuya daldım.

************

Miniğime herşeyi anlatmıştım onu bırakmak zorunda olduğumu

Resmen yıkılmıştı annemden sonra sendemi bırakacaksın beni demişti ona herşeyi anlattım

üzülsede mecbur kabul etmişti ve şimdi yetiştirme yurduna gidiyorduk bahçe kapısından girdik bahçede bir sürü çocuklar vardı

koşturup eğleniyorlardı sanki mutlu gibi gözükmeye çalışıyorlar ama içlerinde fırtına kopuyordu

"Siz burda bekleyin ben müdürle konuşup gelecem " dedi amcam

kafamı tsmam anlamında sallayıp miniğimin elinden tutup

banka oturtturdum yüzünü avuçlayıp sarıldım bana dolu gözlerle bakıyordu

" abla beni alıcaksın dime ben burda kalmak istemiyorum"

onun o ağlamaklı sesiyle söylediği her kelime sanki kalbime bıçak saplıyordu

" tabiki alıcam miniğim sadece bir süreliğine burdasın unutma para kazanıcam bize ev tutup seni alıcam burdan" dedim

sanki birazcıkta olsa rahatlamıştı
amcamın bize seslenmesiyle kalkıp yanına gittik

İmza evrak işlerini halledim miniğimi kalacağı odaya yerleştirip çıktım son kez sarılıp kokusunu içime çekip ayrıldım

çok ağladı ama ayrılmak zorundaydık amcamla eve gelince yengem karşıladı bizi yengem bana öyle nefret dolu gözlerle bakıyordu ki beni bu evde istemediği açıkça belliydi

odaya geçip oturduk kimsenin ağzını bıçak açmıyordu

taki yengemin konuşmaya başlayıncaya kadar

" aşkım şey diyoruz biz çocuklarla alışverişe çıkalım diyoruz hiç kıyafetleri kalmadı" dedi yengem

amcam oflayıp cevap verdi
" tamam ayten cüzdanımdan kredi kartını alın ama çok fazla harcama yapmayın" dedi amcam

yengem sevinçle "tamam hayatım benim deyip zeyneple emire seslendi
hadi çocuklar üstünüzü giyinin alışverişe gidiyoruz dedi

bende yavaş adımlarla kalkıp kaldığım odaya doğru yol aldım

acaba miniğim ne haldedir şuanda benim biran önce iş bulmam lazım

şu iki aydır o kadar yorulmuştum ki yatağa uzanıp annemin yüzünü düşünüp uykuya kendimi teslim ettim

Başımı birisinin okşamasıyla yavaş yavaş gözlerimi açtım başımda amcam vardı

hızlıca doğruldum amcama soru dolu gözlerle

" ne oldu " amca diye seslendim ama beni duymuyormuş gibi başımı okşamaya devam etti

yataktan kalkmak için hamle yaptığım anca beni engelledi daha çok yaklaşmaya başladı

tekrar amcama seslendim

" amca ne oldu bıraksana beni" dedim ama yine duymadı yavaş yavaş yaklaşmaya başladı

ne olacağını anlayınca bağırmaya çalıştım ama ağzımı kapattı

hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım hem debeleniyordum hemde bağırmaya çalışıyordum ama eli engel oluyordu

üstüme çıktı ağladım yalvardım ama bırakmadı

" sende istiyorsun işte uzatma" dedi bana

kafamı salladım ona yalvarır gözlerle baktım yapamazdı dime ben onun yiğeniydim yiğenine dokunamazdı dime

üstüme çıkıp öpmeye başladı ağladım çok ağladım ama o elimde kalan tek şeyide aldı o anda gözlerim karardı kendimi karanlığa teslim ettim.....

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 24, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KüçüğümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin