Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
06.09.2016
pcy:
Yorgunum, Byun. Telaşına kapıldığım zamanın akıntısına direnmekten, yaşamak için çırpınıp dururken ölmekten yorgunum. Her gece başımı yastığa koyduğumda gördüğüm kabuslardan, gözlerimi araladığım her sabah o kabusların gerçekliğe düşüşünden yorgunum. Soğuk bir intiharın izleri var parmak uçlarımda. Dokunduğum her yere, her şeye, herkese bulaşıyor. Bir kendimi imha edemiyorum. -mesaj gönderilmedi-
29.09.2016
pcy:
Böyle olmasını istemezdim. Sahip olduğum, olmak istediğim her şey üzerine yemin ederim, senin üzerine bile yemin ederim ki böyle olmayı hiç istemezdim. Ama elimde değil, bazı kırıklar birleşmiyor ve bazı insanlar değişmiyor hiç. Ben değişemiyorum. -mesaj gönderilmedi-
Denedim, inan bana. Kendim için değil ama annem ve senin için değişmek istedim çok kez. Her seferinde daha büyük bir yıkıma yol açtım. Daha çok insana zarar verdim ve sonunda anneme de bulaştırdım işte lanetimi. Artık imkanı yok çıkamam karşına. Bataklığıma seni de çekemem. -mesaj gönderilmedi-
08.10.2016
pcy:
Annem ölüyor, Byun. -mesaj gönderilmedi-
Tıpkı yıllar önce büyükanneme yaptığım gibi şimdi de onu öldürüyorum. Buna rağmen yatağının başında bekleyip onu seyrettiğim her vakit gülümsüyor. Sahip olduğu son gücü de elini tutmam için yalvararak harcıyor ve dayanamayıp ağlamaya başladığımda saçlarımı okşuyor. -mesaj gönderilmedi-
Bundan nefret ediyorum. Bana kızmasını, tıpkı babamın defalarca kez yaptığı gibi lanetli olduğumu söylemesini ve öfkeyle bağırıp çağırmasını istiyorum yüzüme doğru. Çünkü ancak o zaman ağlama isteğimi durdurabilirim. Ancak o zaman gerçekten sevilmeye değer biri olmadığımı düşünür ve insanlardan tamamen uzaklaşabilirim. -mesaj gönderilmedi-
Ancak o zaman seni sevmekten vazgeçebilirim, Byun. -mesaj gönderilmedi-
