| love is love | taekook |

-six-

Aylar sonra yb atıyorum özür dilerim ama giricek zamanım olmamıştı.. eğer hala okuyan varsa diye şey edeyim ve şey oy verip bol bol yorum yapar mısınız? Sizi sebiyorum..

...

Taehyung ile konuştuğumuzun ertesi sabahı yine aynı rütinlerimi yapıp okula gitmek için hazırlanmıştım. Bugün içimde mutluluk vardı nedenini bilmiyordum ama her böyle hissettiğimde bir boklar oluyordu o yüzden endişeliydim azda olsa.

Üstüme ceketimi geçirip omzuma çantanın kolunu takıp hızlıca odadan çıktım ve etrafa bakıp evin küçük civcivinin nerede olduğuna baktım. Yoktu.. galiba beni beklemeden gitmişti. Bende son kere saate bakıp hızlıca evden çıktım ve okulun yolunu tuttum.

Okula geldiğimde ilk iş olarak sınıfıma gidip çantamı sıraya koydum. Yanımda Taehyung'un çantası vardı. Zaman kaybetmeden sınıftan çıkıp etrafa yeniden göz gezdirip bizimkilerin gelip gelmediğine baktım ama gözükürde yoktulardı.

Tam sınıfa yeniden gidicekken taehyung'u koridorun köşesinde tek başına olduğunu gördüm. Tek olmasına karşın onun yanına doğru ilerleyip yanında dururum ve beni fark etmesi için boğazımı temizler gibi yapıp saçımı düzeltirim.

Bana baktığında biraz şaşırmışa benziyordu.

"Naber Taehyung?"

"Uh.. şey iyiii! Senden naber.. Jungkook?"

"Aynı"

"Şey yanlış birşey mi yaptım? Neden geldin yanıma?"

"Hey unuttun mu biz artık arkadaşız ve arkadaşların yan yana gelmesi için bir neden yoktur. Tektin bende konuşmak için geldim"

"Arkadaş.. teşekkür ederim yani burada tek arkadaşımsın.."

Ne yani bu çocuğu o kadar konuşmalarına rağmen tek arkadaşı ben miydim? Bide bizimkiler vardı tabi ama salaklık edip tanışmalarına engel olmasaydım..

Tam konuşucakken zilin çalması ile kendimi durdurup Taehyung'a bakarım.

"Zil çaldı sınıfa gidelim mi?"

"Olurrr gidelimm"

Dediğim şeyden sevinmiş gibi bir hali vardı.. bu çocuk her ota boka sevinir mi böyle? Aklımdaki düşünceleri bir kenara atıp Taehyung'u arkamda bırakıcak şekilde yürümeye başlarım. Oda adımlarıma uyum uydurarak peşimden gelmeye devam ediyordu.

Bir an adım seslerini duymadığım için ani bir haraket ile arkamı dönüp onu kontrol etmek istedim ama onun tam dibimde ve dudaklarımızın arasında bir parmak mesafenin bile olmayacağı aklımın ucundan bile geçmezdi.

İkimizde şaşkınlık ile hızlıca birbirimizden uzaklaşıp birşey olmamış gibi sınıfa girip sıralarınıza otururuz ve hocanın içeri girmesini bekleriz.

Sahi az önce ne olmuştu? Kalbim tuhaf bir ritim ile atıyor.. Taehyung ile yakınlaşmamızdan olacağını sanmıyorum. Evet evet kesinlikle bununla alakalı değildi bu..