Facing Reality

Chapter 1

Dear Anonymous,

Hi again! 5 years ago pa pala tayo nagkausap. How are you? Sorry ha hindi na kita nakakausap, masakit kasi eh. Natatandaan ko pa non lagi kitang sinusulatan, miss mo na ba ako? Kasi ako sobrang namiss kita. Namiss ko ang lahat. Sana makita kita. Kasi hindi parin kita nakikita since 5 years ago, bakit ganon? Nakilala na kita pero hindi parin kita nakikita. Bakit? Hay ang OA ko naman. FYI I wrote this letter because I want to tell you something, since you left me behind, I don't know what to do, I always lock myself in my room, I don't eat, I even atttempted to commit suicide. Maybe your thinking im a weirdo, but im not. It's so hard to accept that the one you love the most left you without knowing why. You just left me hanging like an idiot. I waited for you for 3 years, pero wala lang din pala. I still remember what you said on our 7th monthsary " Baba, alam kong nahihirapan ka kasi hindi mo nakikita to lahat, pero kahit tandaan mo lahat ng meron tayo ngayon eh sobrang thankful ako, kasi nakakilala ako ng isang babaeng katulad mo, napaka ganda, matalino, matapang, nasa iyo na ang lahat. Kahit na may pinagdadaanan ka. Lagi mong tandaan na lagi akong nandito para sayo. Hinding hindi kita iiwan. I love you baba ko, forever tayo. Tayo ang magpapatunay na may forever. I love you baba. Always remeber that."
Pero i guess hindi na natin mapapatunayan na may forever. Pero alam mo ba? Merong Forever. Si God ang Forever, kasi hindi nya ako iniwan kahit sobrang down na ako. Lagi siyang nasa tabi ko kahit anong mangyari. At alam mo ba? Nakikita ko na ang lahat. Ang saya saya ko dahil nakikita ko na ang lahat ng sinasabi mo dati.
Eto last na tong sulat na to, hindi na ulit ako susulat sayo. Pero sana sumagot ka at sana magkita tayo. Sa 17 ha? Kahit anong month basta 17.

- A.R :)

------------

After 5 years sumulat ulit ako sakanya, sasagot kaya siya? Willing ako maghinintay basta malaman ko lang na buhay pa siya. Dahil gusto ko siyang makita.