Defne kapının önünden gidince Berna yavaş yavaş kendini toparladı ve eşinin yakınlarını aradı. Daha sonra cenaze işini halletti. Sonra Defne'yi yanına çağırdı. Defne çok sevindi çünkü annesi onunla sonunda konuşmuştu. Berna:
-Kızım sana bir şey söylemem lazım. Şey... Baban... Baban melek oldu kızım,dedi ve gözyaşlarına boğuldu. Defne sevinçle:
-Melek mi oldu? Beni de uçurabilir mi anne? Meleklerin kanadı olur ya? Lütfen anneciğim,dedi. Berna,kızının bu düşüncelerine o kadar üzüldü ki koşarak tuvalete girdi. Döndüğünde gözü kızarmıştı. Kızına,babasının tekrar gelemeyeceğini anlatamıyordu. Defne ise odasına koşmuş kağıda kendisiyle babasını çiziyordu ve kendilerine de kanat çizdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK HAYALİM
Short StoryKanser bir çocuğun umut dolu macerasını okumaya ne dersiniz? Kanser olan Defne en başta bir sürü yanlış teşhise uğradı. Bunların sonunda doğru teşhis konulduğunda kanser son evresine ulaşmıştı. Minik Defne babasını bir iş kazasında kaybetmişti ve o...
