Defne neden tekrar oraya gideceklerini anlamadı ama yine de zorluk çıkarmamıştı. Diğer salı tekrar aynı hastaneye gittiler. Değişik bir makineye girdi,biraz ürkmüştü doğrusu ama cesareti önde geldi. O makineden çıktığında:
- Anne lütfen bir daha buraya gelmeyelim. Ben bu büyük şeyi pek sevmedim ve korktum,dedi. Annesi ona hayal kırıklığıyla bakarken doktor yanlarına geldi. Yanında bir hemşire de vardı. Hemşire Defne'yi elinden tutup uzaklaştırdı ve doktor, kadını odasına aldı. Konuşmaya başladı:
- İlk olarak çok geçmiş olsun. Size bazı kötü haberlerim var ama umudunuzu yine de kaybetmeyin. Kanser şu an son evresine girmiş. Tedavileri hızlandırmamız lazım. Ama kurtulma ihtimali az da olsa var. İçimden bir ses kurtulacak diyor ama bilmiyorum,dedi doktor. Anne kafasına takılan bazı soruları sordu ve kızının yanına gitti. Kızı, hemşirenin yanında resim çiziyordu. Resimde babası ve annesi el ele tutuşmuş ve babanın kucağında da Defne vardı. Anne bu resmi görünce içinden ağladı ve kızının yanına oturup ona sarıldı. Sonra hemşireye teşekkür edip evlerine geri döndüler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK HAYALİM
Short StoryKanser bir çocuğun umut dolu macerasını okumaya ne dersiniz? Kanser olan Defne en başta bir sürü yanlış teşhise uğradı. Bunların sonunda doğru teşhis konulduğunda kanser son evresine ulaşmıştı. Minik Defne babasını bir iş kazasında kaybetmişti ve o...
