Merhaba. Şimdi size nasıl ileride hatırı sayılır düzeyde saygı gören bir edebiyatçı olamayacağımdan bahsedeceğim.
Hikayeme hakim değilim, istediğim kadar yaratıcı olamıyorum. Tasvirlerimden kendim bile sıkılıyorum, yazımın okunulabilirliğini arttıracak yolları bilmiyorum/ izlemiyorum. Sürekli daha farklı şeyler yapmak istiyorum ama henüz elimdekini iyi yapabilecek yeterlilikte bile değilim, daldan dala atlamak konusunda bir sözlük tanımıyım. İstikrarlı ve uzun süre boyunca bir yazı üzerinde çalışamam, bu yüzden kurgularımın geleceği yoktur. Taslak hazırlamakta başarısızım, kafamda bir neden sonuç örgüsü olsa bile yazarken resmen transa geçtiğimden tüm planlarımın önemini yitirmesi sorunuyla karşılaşırım.
Kendimi bildim bileli yazıyorum fakat bunu kendim için bir tutku olarak göremiyorum, herhangi sıradan bir insan benim yazdığım şeyleri pekala yazabilirmiş gibi hissediyorum, kendimin ve dolayısıyla ortaya koyduğum işin şahsına münhasırlığını ve eşsizliğini göremiyorum.
Resim çizen insanları görüyorum, spor yapan insanları görüyorum. Açıkçası onlara öykünerek bakıyorum, bunlar her yiğidin harcı olmayan yetenek isteyen işlerken benim yaptığım yazma işi insanların hayatı için bir zorunlulukmuş gibi geliyor. Kendimi bununla tanımlamayı reddediyorum, edebi başarının ne anlama geldiğini çıkaramıyorum.
İşte hepsinin sonucu olarak ''sanat sanat içindir'' düşüncesi için kendimi çok toy görüp ''sanat toplum içindir''deki toplumu arıyorum.
Bir gün büyük adam olabilecek miyim acaba?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimle Ship Yorumlayın//
LosoweBu kitap bazı shiplerle ilgili görüşlerimi içerecektir, içeride kendi shiplerinizden birini bulursanız gelmekten çekinmeyin ;)
