İyi Misin? - GonKillu

3

Dört yıl önce:

"Hey. Sen iyi misin?" dilimi yutmuş gibi tek bir kelime bile edemiyordum. Bana elini uzattı. "Hadi buradan çıkalım." onun bana uzattığı eline baktıktan sonra ben de kendi elimi uzatmak istedim ama elim görüş alanıma girdiğinde üzerindeki kanları tekrardan hatırladım. Elime geriye çekip ondan saklamaya çalıştım. Ardından gözlerim biraz ilerimizde yatan ölü bedene gitti. Benim bu halimi görmüştü ama geri kaçmadı. Benim uzatmayacağımı anladığında kendisi tuttu elimi. Kanlar damlayan elimi tutabilmesine şaşırıyordum. Onun elinden kurtulmaya çalışıp kendi elimi çektim. 

"G-git buradan. Bunu ben yaptım." dedim ölü bedeni kastederek. Yürümeyi bıraktı ve hareket etmedi.

"Bunu isteyerek yapmadın değil mi?" gözlerimi tekrardan onun yüzüne çevirdim. Daha önce görmediğim bu şefkat dolu bakış sakinleşmeme yardımcı oluyordu.

"Neden öyle düşündün?"

"Çünkü ağlıyorsun. Eğer isteyerek yapsaydın hemen ardından pişman olmazdın." cebinden bir peçete çıkardı ve benim elime uzandı. Nazikçe başkasının kanıyla kaplanmış ellerimi temizledi.

"Benden korkmadın mı?" mahçup bir şekilde başımı eğdim. 

"Hayır. Benim yaşımda bir çocuksun ve korkunç gözükmüyorsun. Aksine tatlısın." bana gülümsedi. Bu yanaklarımı ısıtan histe neydi?

"İyi de ben bir suikastçı ailesinden geliyorum. İnsan öldürmek benim için normal birşey bu korkutucu değil mi?"

"İçinden suikastçı olmak istemediğini görebiliyorum."  çocuğun sözleri aklımda çınlarken sinirlenmiştim. Herkese böyle güvenebiliyor muydu? Bu tehlikeli değil mi?

"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?" Diye bağırdım. İşaret parmağını bana doğrulttu.

"Çünkü suikastçı dediğin anda irkiliyorsun." Ellerimle kolllarımı tuttum titrememi kesmek amacıyla. Ağlamaya tekrardan başlamıştım. Ellerimi yüzüme götürdüm. Sel olmuş akan göz yaşlarımı silmeye başladım ama yerine yenileri geliyordu. Bana yaklaştı. İki elini de yüzüme koyup göz yaşlarımı o sildi. 

"Ben Killua." Dedim ona. Adımı söyleyebileceğim kadar güven vermişti bana. İlk başta ani fikir değiştirmeme şaşırmıştı.

"Ben de Gon." Gon demek dedim içimden. O zaman bu çocuğun hayatımı değiştireceğinden haberim yoktu.

***

Günümüz:

"Killua bu gece biz de kalır mısın?"

"Ha?!" Gözlerimi açıp onun yüzüne baktım. Gayet ciddi ve kararlıydı.

"Olmaz mı?" Ne diyeceğimi bilemeden onun yüzüne baktım. Bir süre bakıştık. Onun masum bakışlarına hayır dememe imkan yoktu.

"Şey....olabilir." Dedim yere bakarak. Sevinç çığlıkları içinde boynuma atladı ve bana sarıldı.

"Teşekkür ederim Killua."ben de kollarımı ona sarıp sarıldım.

Sonra beni çekiştirmeye başladı. Beraber yer yatağını çektik. Yere serdik. Heryeri hazırladıktan sonra uyumaya geçtik. Uyumadan önce bana hikayeler anlatıp durdu. Ben de onu sakince dinledim. Ben de onu korkutmak için korku hikayeleri anlattım. Çabuk korkan biriydi ama biriyle beraber uyuyunca sorun olmuyordu. Yarın yine okula gideceğimiz için mecbur erken yattık.

***

"Bir katilin arkadaşa ihtiyacı yoktur." hızla arkama, sesin geldiği yere döndüm. Uzun siyah saçlarıyla abim birini boynunda tutup havaya kaldırmıştı. Gözlerimi kısıp tuttuğu kişinin kim olduğunu görmeye çalıştım. Çocuk boğulmamak için abimin elini çekiştirip elinden kurtulmaya çalışıyordu.

Gon? Dedim içimden şaşkınlıkla. Boğulacaktı. Abim onu öldürmeye çalışıyordu. "Bırak onu." Elimden geldiğince bağırmıştım ama sesim çıkmamıştı. "Gon!" Sesim....sadece dudaklarımı oynatabiliyordum kimseye seslenemiyordum. Ayaklarım kıpırdamıyordu. Ne hareket edebiliyorum ne de konuşabiliyordum.

Gecenin geç saatlerine karşı tekrar kabus görmeye başladım. Elimle kolumu tutup sıktım. Ayaklarımı kendime çektim. Gözlerimi de sıkı sıkıya kapadım. Rahatsız bir şekilde yatakta kıvranırken saçlarım arasında bir el hissettim. Bu el kimindi bilmiyorum ama onun sayesinde aklımdaki kabus uçup gitmişti. Kendimi sıkmayı yavaşça bıraktım. Rahat nefes almaya başlayınca gözlerimi açmaya yeltendim. Görüş alanıma giren o kahverengi gözlerin bakışları sevgi doluydu.

"Gon..."dedim fısıltı gibi çıkan sesimle. Elini gözlerime kapattı.

"Şşş. Uyumaya devam et."dedi bana o yumuşak sesiyle. Onun sözünü dinleyerek gözlerimi tekrar yumdum ve uykuya teslim ettim kendimi.

***