𝑡𝒉𝑒 𝑆𝑙𝑦𝑡𝒉𝑒𝑟𝑖𝑛 𝑝𝑟𝑖𝑛𝑐𝑒 [On hold]

{2} Ο Καταστροφικός Αγώνας

Την επόμενη μέρα ο Χάρι Πότερ ξύπνησε από νωρίς το πρωί για να ετοιμαστεί για τον αγώνα. Φυσικά, ως αρχηγός της ομάδας κουντιτς του Σλίθεριν είχε κάποια, πράγματα να φροντίσει...  Ήταν από τους πρώτους στην μεγάλη αίθουσα για πρωινό. Έτρωγε με αυτοπεποίθηση το πρωινό του κοιτάζοντας γύρω του χαρούμενος. Ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε στο τραπέζι του Ρειβενκλοου. Ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Χάρι καθώς σηκώθηκε από το τραπέζι του και άρχισε να πλησιάζει το ντυμένο με μπλε μανδύες κορίτσι που καθόταν μόνο του.

"Τι κάνει ένα όμορφο κορίτσι σαν και εσένα να κάθεται μόνο του;" είπε με ένα κολακευτικό χαμόγελο.

Το κορίτσι ανταπέδωσε το χαμόγελο στο αγόρι με τα στρογγυλά γυαλιά "Ανυπομονώ για τον αγώνα του κουντιτς"

"Αααα μάλιστα" είπε και κοίταξε πάλι στο τραπέζι "Θα πείραζε να καθίσω;"

"Όχι όχι καθόλου, σαν το σπίτι σου" χαμογέλασε το ανώνυμο για τον Χάρι κορίτσι.

"Ευχαριστώ" χαμογέλασε και κάθισε "Συγνώμη, δεν νομίζω να έχουμε συστηθεί...."

"Α ναι, με λένε Τσο Τσανγκ"

"Χάρηκα για την γνωριμία Τσο Τσανγκ" κοίταξε βαθειά μέσα στα μάτια της "Για πες μου τώρα... Μετά τον αγώνα, θα ήθελες να πάμε μια βόλτα γύρω από την λίμνη;"

"Εμ... Βασικά εγω-"

"Έχει ήδη κανονίσει Πότερ!" Μια φωνή ακούστηκε από πίσω και αμέσως γυρίσαμε να δούμε την ψιλή φιγούρα από την οποία προήλθε.

"Βλέπω και εσύ νωρίς για να ετοιμαστείς για τον αγώνα Ντιγκορι;"

"Βέβαια... Πρέπει να προετοιμαστείς όσο καλύτερα μπορείς για να κερδίσεις..." Είπε και έκλεισε το μάτι στην Τσο.

Ο Χάρι ρολαρησε τα μάτια του εκνευρισμένος. Του έσπαγε τα νεύρα ο Σεντρίκ, βέβαια ήταν λίγοι και οι άνθρωποι που του δεν του έσπαγαν τα νεύρα.

"Τώρα Πότερ άσε το κορίτσι μου και φύγε από εδώ..."

"Όπα όπα, κορίτσι σου; Δεν έχετε βγει ούτε ένα ραντεβού... Από πού προέκυψε αυτή η κτητική αντωνυμία;"

"Άντε πάλι τα ίδια" μουρμούρισε η Ερμιόνη η οποία είχε έρθει στο τραπέζι του Ρειβενκλοου για να φάει πρωινό.

"Εσύ να κοιτάς την δουλειά σου λασποαιματη..."

"Όρισε και το ζωντανό παράδειγμα, πως να θέλει κάποια να βγει μαζί σου έτσι που μιλάς;" Είπε ο Σέντρικ. Μια μικρή ησυχία εξαπλώθηκε στο τραπέζι του Ρειβενκλοου.