Elimin altında piyano,alnımda terler ve yorulmuş parmaklarım.Bir şeylerden kaçmak için çalardım ve her zaman bir şeylerden kaçmam gerekirdi,benim hayatım bu piyano ve bu oda olmuştu.Son notayı da çalıp parmaklarımı piyanonun üzerinden çektiğimde bir yerden alkış sesi geldi,kaşlarımı çatıp etrafa bakındığımda görünürde kimse yoktu.Sonra bir ses geldi.
"Her gün,aynı saatte buradasın ve o kadar güzel çalıyorsun ki hayran kalıyorum, önün açık."
Hala sesin nereden geldiğini bulmaya çalışırken hiç bir şey bulamayı sırtımı arkaya yasladım.
"Gizemli takılmayı seviyoruz demek."
Kısık,hoş bir gülme sesi geldi.
"Evet gizemli takılmayı seviyorum."
İster istemez yüzümde bir gülümseme oluşurken kendimi toparlayıp yerde duran çantamı alarak koluma taktım.
"O zaman iyi günler gizemli adam."
"İyi günler hanımefendi."
Müzik odasından çıkıp merdivenlerden yürüyerek okuldan dışarıya çıktım.Gizemli adam,hoş gülüş.
