Lise 3.sınıftaydım o yıllarda keşke ileriyi görebilseydim.Ama bunu bilemezdim.Yıllar sonra ne olacağını tahmin edememe imkan yoktu.
Kenar bir mahallede küçük mavi boyalı bir evde yaşıyorduk.O küçük ev bizim hayatımız o mahallede bizim dünyamız olmuştu.
Kardeşim, abim, annem , babam bir de umutlarım vardı. Babam genelde şehir dışında olurdu.Çoğu zaman baba özlemi çekerdik.Hele kardeşim çok severdi babamı hep onun hakkında birşeyler yazıp babamla gezmek istediğini söylerdi. Annemi severdik ama kızlar için babaları bir başkadır işte. .
Bir gün okula giderken gözüme biri çarptı. Bir insan bu kadar mı sempatik olurdu.Bizim mahallenin köşesinde bir dükkan açılmıştı sanırım o da oraya çırak olarak alınmıştı. Kalbim sanki yerinden çıkacaktı onu gördüğüm de o kadar etkilenmiştim işte. Ama bunu birine söylememe ne imkanım vardı ne cesaretim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK BİZE YAKISMISTI
Chick-LitZamanla ne olacağını hiçbirimiz bilemeyiz..Keşkelerimiz pişmanlıklarımız hayallerimiz umutlarımız....
