Συνεντεύξεις

@WonderWomanForEver

Καλησπέρα θα ήθελες να ξεκινήσουμε την συνέντευξη?

Καλησπέρα, κορίτσι μου

Βεβαίως!

Αρχικά πες μας λίγα πράγματα για εσένα

Ονομάζομαι Βασιλική και Φαίδρα χάριν στη φιλόλογο νονά μου! Είμαι δεκαεννέα ετών, δευτεροετής φοιτήτρια στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών στο Πολυτεχνείο Πατρών, αλλά θέλω να γίνω ηθοποιός. Εδώ, στο Wattpad, δραστηριοποιούμαι τα τελευταία έξη έτη και συγγραφικά στα Ελληνικά από τον Γενάρη του 2016. Γράφω γύρω στα εικοσιπέντε βιβλία, τα οποία λατρεύω ως παιδιά μου. Η συγγραφή είναι αναντίρρητα η μεγάλη μου αγάπη μαζί με το θέατρο και την Ιστορία, το δε τελευταίο διαφαίνεται απόλυτα στη συγγραφική μου ταυτότητα θαρρώ! Επίσης, είμαι τρελό fangirl, δηλώνω φαν άπειρων σειρών, ταινιών, κόμικ και ηθοποιών, ενώ λατρεύω τη μουσική (ροκ και μέταλ οι αιώνιας αδυναμίες) την οποία συνθέτω κιόλας. Έκανα εννιά χρόνια μπαλέτο που με έχουν σημαδέψει, παίζω πιάνο από τα οχτώ μου κι εκεί συνθέτω τη μουσική μου. Νομίζω το μεγαλύτερο μου κατόρθωμα εκεί είναι ένα μουσικό θέμα δεκαπέντε λεπτών που συνέθεσα για έναν αγαπημένο μου χαρακτήρα από σειρά. Είμαι εξαιρετικά πολυπράγμων κι αυτό ενίοτε είναι κουραστικό πάντως δε βαριέμαι ποτέ, διότι ειλικρινά δεν έχω μεγαλύτερο εχθρό από την αδράνεια.

Αρκούν; :)

Ουαου πραγματικά έχεις πολλές και διαφορετικές ασχολίες! Τι θέλεις να κάνεις μετέπειτα στην ζωή σου, ποιοι είναι οι στόχοι σου?

Μετέπειτα στη ζωή μου, αφότου λάβω το πτυχίο μου, σκοπεύω να δώσω εξετάσεις στη δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, το οποίο ονειρευόμουν από το Δημοτικό, ειλικρινά. Γενικώς, θέτω υψηλούς στόχους, διότι δε θέλω να επαναπαύομαι ποτέ, συνεπώς ο στόχος μου είναι να υλοποιηθούν τα βιβλία μου για την Ελληνική Μυθολογία στο Hollywood. Επιδιώκω να δικαιώσω την υπέροχη μας ιστορία έναντι διαφόρων αποτυχημένων και ντροπιαστικών καταστάσεων που σίγουρα είναι αυτονόητες, δε θα τις αναφέρω :)

Δηλαδή βρέθηκες ανάμεσα στο επάγγελμα που ονειρευόσουν το θέατρο και πήγες ως πρώτη σχολή στο Πολυτεχνείο? Πώς έγινε αυτό!

Ζω για το θέατρο, το αγαπώ τόσο όσο τη συγγραφή και αδυνατώ να με φανταστώ να κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά εκτός αυτής. Δε με νοιάζει η φήμη αλλά κατάλαβα από πολύ μικρή ότι η υποκριτική είναι το οξυγόνο μου. Όπως πολύ σωστά συμπέρανες, βρέθηκα σε αυτό το δίλημμα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα -τρία χρόνια περίπου- εντελώς προσωπικά, χωρίς να το θίξω ποτέ με τους γονείς μου. Κι αυτό, διότι ανέκαθεν διέθετα την ευχή και ταυτόχρονα απίστευτη κατάρα να είμαι εξαιρετική μαθήτρια -απουσιολόγος, σημαιοφόρος, διακρίσεις σε ρητορικούς και μαθηματικούς διαγωνισμούς κλπ- δημιουργώντας εντυπώσεις και προσδοκίες σε καθηγητές, γονείς, περίγυρο, ώστε έλεγαν όλοι «αυτή θα γίνει γιατρός, δικηγόρος,» κοκ τα γνωστά δηλαδή στερεότυπα. Εκεί, μέσα σε αυτές τις προσδοκίες, είχα θαφτεί από μικρή, διότι είχα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, έλυνα παζλ διαρκώς, διάβασα λίγο πριν γίνω τεσσάρων αυτοδίδακτα, έγραφα λέξεις από τα δυο, έχω πάθος με την αρχαιοελληνική ιστορία και την ιστορική έρευνα... Προς Θεού, δε θέλω να υποκριθώ ότι είμαι κάποια ούτε να καυχηθώ, απλώς παραθέτω τα γεγονότα και μάλιστα με ντροπή. Ο πατέρας μου δε είναι μαθηματικός με φροντιστήριο κι ανέκαθεν ήλπιζε ότι θα τον διαδεχθώ. Ήδη στεναχωριέται που του λέω ότι θα γίνω Μηχανικός Υπολογιστών, αν μάθει και την αλήθεια... Οπότε, επέλεξα με απόλυτη επίγνωση να σπουδάσω την πενταετία στο Πολυτεχνείο, να πάρω το πτυχίο μου κι έπειτα θα στραφώ στις υποκριτικές σπουδές.