Fatma teyze dükkana kadar girdi. Kızlarda bana bakınıyordu nerde kaldı bu kahveler gibisinden hemen elanın yanına gittim;
"Ela yardımına ihtiyacım var!"
Elada ne oluyor gibisinden baktı. Elaya verdim tepsiyi ve;
"Ela şey sen bunları götürsene kızlara benim biri ile konuşmam gerek."
Ela hala ne olduğunun farkında değildi. Ela kızlara kahveleri verdikten sonra, fatma teyze sanki elanın arkadaşı olduğumu hissetmiş gibi elayı durdurup elaya bi şeyler söylüyordu. Aklımdan kötü kötü şeyler geçiyordu. Gizlice onları izliyordum. Acaba beni mi soruyordu. Ama benim burda çalıştığımı bilmiyor ki, o sırada emel hanım aşağıya inip, kızların yanına gitti. Allahım inşallah beni çağırmaz, yoksa Fatma teyze beni görür. Emel hanım etrafa bakınıyordu. Sankii beni arıyormuş gibi. İnanın kalbim yerimden cıkacakmış gibi güm güm atıyordu. Daha sonra fatma teyze mağazadan cıktı. Bi ohh daha çekmiştim. Aklımdaki soru şuydu, "neden bu kadar lüks bi mağazaya geldi ki?" Aa çünkü onlarında pek durumları olmadığı için böyle sorular aklıma gelmişti. Yanıma ela gelip;
"Lena noluyo? Neden böle panikledin bir an?"
Aklımdan direk şu geçti, acaba elaya söylemeli miydim? Kendimi toparlayıp;
"Şey babaannem aradıda onla konuştum."
Ela;
"Aman diyim emel hanıma yakalanma. mesahide yapsan neysede çalışırken telefonla ilgilenenleri direk kovar.
Daha sonra kızların gittiğini fark ettim emel hanımda kızları geciyordu. Kızlar kapıdan cıkınca hemen oturdukları yere gidip fincanlarını alıyordum ki o sıra emel hanım beni fark edip yanıma geldi ve;
"Nerdesin sen yarım saatir sana bakıyorum."
Lena;
"Ah şey ben küçük mutfaktaydım."
Emel;
"Napıyosun yarım saatir orada?"
Lena;
"Su içmiştim."
Emel hanım sinirli bir şekilde odasına cıktı. Ve öyle böyle bu günde bitmişti. Eve gittiğimde yorgun bi halde üstlerimi cıkarıp yemek yedim. Çalıştığımdan beri babaannemlerlede sohbet etmiyordum. Biraz oturup onlarla konuştum film felan izledik. Yorgun olduğumdan yukarı cıkıp yattım. Sabah kalktığımda dün giydiğim şeyleri giydim. Her zamanki gibi kahvaltımı ettim. Ve cıktım. Babaannem artık bir şey demiyordu. Eh bi zahmet demesin, işe gittiğimde boş odaya girip üstlerimi giydim. O boş odada koltuk vardı. Biraz orda oturdum. Ve emel hanım gelene kadar telefonumla ilgilendim. O sırada guruptan bi mesaj geldi,
Boş yapıcaz
Nehir; " badee kanka diyorum ki bugün lenayı görmeye gidelim. Hiç gidemedim vaktim olmadı. Hem sende anneni görürsün hemde lenaya h.o demiş oluruz. Gelelim mi lenaa?"
Nehirin bu mesajı beni cok mutlu etmişti. İlk defa arkadaşlarım çalıştığım iş yerine geliceklerdi.
Lena"aa tabiki gelin."
Bade" aaı şey bilmem ki olur hazır olduğumda seni ararım nehooo"
Nehir" ok."
O sırada emel hanımın geldiğini gördüm. Çünkü cok yakından topuklu sesi geliyordu. Onun odası bu odanın yanında olduğu için geldiğini fark edebilmek cok normal. Emel hanıma gözükmeden, aşağıya indim. Müşterilerle ilgilendim. Emel hanımın isteklerini yerine getirdikten sonra, aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama 1-2 saat sonra kızlar mağazaya girdi. Onları görünce öyle mutlu oldum ki nehiride özlemiştim. Hemen kızların yanına koşarak;
